fortunatus

Voir aussi : Fortunatus

Latin

Étymologie

Formé sur le supin fortunatum du verbe.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif fortunatus fortunată fortunatum fortunatī fortunatae fortunată
Vocatif fortunate fortunată fortunatum fortunatī fortunatae fortunată
Accusatif fortunatum fortunatăm fortunatum fortunatōs fortunatās fortunată
Génitif fortunatī fortunatae fortunatī fortunatōrŭm fortunatārŭm fortunatōrŭm
Datif fortunatō fortunatae fortunatō fortunatīs fortunatīs fortunatīs
Ablatif fortunatō fortunatā fortunatō fortunatīs fortunatīs fortunatīs

fortunatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de fortuno : fortuné.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.