indolens

Français

Étymologie

→ voir indolent.

Forme d’adjectif

SingulierPluriel
indolent indolens
\ɛ̃.dɔ.lɑ̃\

indolens \ɛ̃.dɔ.lɑ̃\ masculin pluriel

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de indolent.

Latin

Étymologie

De dolens avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indolens indolens indolens indolentēs indolentēs indolentia
Vocatif indolens indolens indolens indolentēs indolentēs indolentia
Accusatif indolentem indolentem indolens indolentēs indolentēs indolentia
Génitif indolentis indolentis indolentis indolentium indolentium indolentium
Datif indolentī indolentī indolentī indolentibus indolentibus indolentibus
Ablatif indolentī indolentī indolentī indolentibus indolentibus indolentibus

indolens \Prononciation ?\

  1. Apathique, qui ne souffre pas.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.