indicium

Anglais

Étymologie

Du latin indicium.

Nom commun

SingulierPluriel
indicium
\ɪnˈdɪʃɪəm\
indiciums
\ɪnˈdɪʃɪəmz\

indicium \ɪnˈdɪʃɪəm\

  1. Indice.
    • that dim continuum cannot be as sensually groped for, tasted, harkened to, as Veen's Hollow between rhythmic beats; but it shares with it one remarkable indicium: the immobility of perceptual Time.  (Vladimir Nabokov, Ada or Ardor, 1969)

Latin

Étymologie

De index, indicis (« indice, indicateur ») avec le suffixe -ium.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif indicium indicia
Vocatif indicium indicia
Accusatif indicium indicia
Génitif indiciī indiciōrum
Datif indiciō indiciīs
Ablatif indiciō indiciīs

indicium \Prononciation ?\ neutre

  1. Indication, délation, notification.
    • facite indicium, si quis vidit  (Plaute, Cist. 4, 2, 9)
  2. Indice.
    • quamquam id quidam indicium, quidam vestigium nominaverunt, per quod alia res intellegitur, ut per sanguinem caedes  (Quint. 5, 9, 9)

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.