impromptus

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin impromptu
\ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\

impromptus
\ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\
Féminin impromptue
\ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\
impromptues
\ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\

impromptus \ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\

  1. Masculin pluriel de impromptu.

Forme de nom commun

SingulierPluriel
impromptu impromptus
\ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\

impromptus \ɛ̃.pʁɔ̃p.ty\ masculin

  1. Pluriel de impromptu.

Homophones

Latin

Étymologie

De promptus avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif impromptus impromptă impromptum impromptī impromptae impromptă
Vocatif imprompte impromptă impromptum impromptī impromptae impromptă
Accusatif impromptum impromptăm impromptum impromptōs impromptās impromptă
Génitif impromptī impromptae impromptī impromptōrŭm impromptārŭm impromptōrŭm
Datif impromptō impromptae impromptō impromptīs impromptīs impromptīs
Ablatif impromptō impromptā impromptō impromptīs impromptīs impromptīs

impromptus \Prononciation ?\

  1. Qui n’est pas prompt, sans ardeur, irrésolu.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.