hangen

Voir aussi : hängen

Néerlandais

Étymologie

De la fusion de deux verbes distincts :
  • du moyen néerlandais haen, du vieux néerlandais hān, du proto-germanique *hanhaną (transitif, irrégulier de classe 7).
  • du moyen néerlandais hangen, du vieux néerlandais hangon, du proto-germanique *hangijaną (intransitif, régulier de classe 3).

Verbe

Présent Prétérit
ik hang hing
jij hangt
hij, zij, het hangt
wij hangen hingen
jullie hangen
zij hangen
u hangt hing
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben hangend gehangen

hangen \ˈɦɑŋ.ə(n)\ transitif

  1. Pendre.

Antonymes

Dérivés

Vocabulaire apparenté par le sens

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,7 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.