garin

Voir aussi : Garin

Français

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

SingulierPluriel
garin garins
\ɡa.ʁɛ̃\

garin \ɡa.ʁɛ̃\ masculin

  1. (Malacologie) Plicatule, coquille bivalve.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Traductions

Anagrammes

Références

Ancien français

Nom commun

garin \Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de garni.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Breton

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté karin
Adoucissante garin
Spirante cʼharin

garin \ˈɡɑːrĩn\

  1. Forme mutée de karin par adoucissement.
    • — An ti-mañ, evel ma lavarez, a zo din kenkoulz ha mʼeo dit, a respontas he cʼhoar, ha ne vo nemet pa garin ez in kuit dioutañ. [...] ! »  (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, p. 19)
      — Cette maison(-ci), comme tu dis, m’appartient autant qu’à toi, répondit sa sœur, et ce ne sera que quand je le voudrai que je la quitterai. [...] ! »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.