frustrate
Anglais
Étymologie
- Du latin frustrare.
Verbe
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to frustrate \Prononciation ?\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
frustrates |
Prétérit | frustrated |
Participe passé | frustrated |
Participe présent | frustrating |
voir conjugaison anglaise |
frustrate transitif \Prononciation ?\
Espéranto
Forme de verbe
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | frustris | frustras | frustros |
Participe actif | frustrinta(j,n) | frustranta(j,n) | frustronta(j,n) |
Participe passif | frustrita(j,n) | frustrata(j,n) | frustrota(j,n) |
Adverbe actif | frustrinte | frustrante | frustronte |
Adverbe passif | frustrite | frustrate | frustrote |
Substantif actif |
frustrinto(j,n) frustrintino(j,n) |
frustranto(j,n) frustrantino(j,n) |
frustronto(j,n) frustrontino(j,n) |
Subst. passif | frustrito(j,n) frustritino(j,n) |
frustrato(j,n) frustratino(j,n) |
frustroto(j,n) frustrotino(j,n) |
Mode | Conditionnel | Subj. / Impér. | Infinitif |
Présent | frustrus | frustru | frustri |
voir le modèle “eo-conj” |
frustrate \fru.ˈstra.te\
- Adverbe du participe passif présent du verbe frustri (transitif).
= « (en) étant frustré »
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.