formido

Latin

Étymologie

Avec la même mutation [1] \mor\ > \for\ qui est dans formica (« fourmi »), il est apparenté au grec ancien μορμωτός, mormôtós (« effroyable ») et μορμώ, mormô (« monstre marin »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif formido formidinēs
Vocatif formido formidinēs
Accusatif formidinem formidinēs
Génitif formidinis formidinum
Datif formidinī formidinibus
Ablatif formidinĕ formidinibus

formido \Prononciation ?\ féminin

  1. Crainte, peur, effroi, terreur, épouvante.
    • formidinem inferre.
      Inspirer la terreur, la crainte.
  2. Crainte respectueuse, déférence.
    • (portae) religione sacrae et saevi formidine Martis, Virgile. A. 7, 608
  3. Épouvantail.
    • cum maximos ferarum greges linea pennis distincta contineat et in insidias agat, ab ipso effectu dicta formido, Sen. de 1ra, 2, 12

Synonymes

Dérivés

  • formidabilis, redoutable
  • formidamen, peur
  • formidolose
  • formidulosus, qui provoque la crainte, terrible, redoutable
    • formidulose, redoutablement
    • formidulositas, cruauté
  • reformido

Verbe

formīdo, infinitif : formīdāre, parfait : formīdāvi, supin : formīdātum \Prononciation ?\ transitif (conjugaison)

  1. Redouter, craindre.
    • illius iracundiam formidant, Cicéron, Att. 8, 16, 2

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.