finmanĝi

Espéranto

Verbe composé des racines fini (« finir ») et manĝi (« manger »), et de la terminaison -i (« verbe ») .

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	finmanĝis	finmanĝas	finmanĝos
Participe actif	finmanĝinta(j,n)	finmanĝanta(j,n)	finmanĝonta(j,n)
Participe passif	finmanĝita(j,n)	finmanĝata(j,n)	finmanĝota(j,n)
Adverbe actif	finmanĝinte	finmanĝante	finmanĝonte
Adverbe passif	finmanĝite	finmanĝate	finmanĝote
Mode	Conditionnel	Subj. / Impér.	Infinitif
Présent	finmanĝus	finmanĝu	finmanĝi
voir le modèle “eo-conj”

finmanĝi \fin.ˈman.d͡ʒi\ transitif mot-dérivé UV

Finir (de manger), terminer.
- Kiu finmanĝis la kukon?
  Qui a fini le gâteau ?

Vocabulaire:

Les 2 racines (ou mots) fini et manĝi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
finmanĝi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
Racine(s) ou affixe(s) "fin-", "manĝ-", "-i" présentes dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" (R1 et R2 de l’Akademio de Esperanto).

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.