errans

Français

Étymologie

→ voir errant.

Forme d’adjectif

SingulierPluriel
errant errans
\ɛ.ʁɑ̃\

errans \ɛ.ʁɑ̃\

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Variante de errants.

Forme de nom commun

SingulierPluriel
errant errans
\ɛ.ʁɑ̃\

errans \ɛ.ʁɑ̃\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Variante de errants.
  2. (Droit) Celui qui invoque l’erreur.

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif errans errans errans errantēs errantēs errantia
Vocatif errans errans errans errantēs errantēs errantia
Accusatif errantem errantem errans errantēs errantēs errantia
Génitif errantis errantis errantis errantium errantium errantium
Datif errantī errantī errantī errantibus errantibus errantibus
Ablatif errantī errantī errantī errantibus errantibus errantibus

errans \Prononciation ?\

  1. Participe présent de erro.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.