ecʼh

Voir aussi : -ecʼh, ếch

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Interjection

ec’h \eːx\ invariable

  1. Mot exprimant le dégoût : beurk, pouah.
    • Ec’h ! ec’h ! ec’h ! tudou, pebez c’houez ! eme an holl en eur stanka o froniou.  (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, p. 24)
      Beurk ! beurk ! beurk ! quelle odeur ! disent-ils tous en se bouchant les narines.
  2. Mot exprimant le mépris : fi.
    • Ec’h ! emezan. N’emaoc’h ket mat, va frins ? Eur vez e vefe, war va meno-me da vihana, eur vez e vefe kinnig eur vi yar d’eur roue ken galloudus ha hini ar Vigoudenned !  (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, p. 20)
      Fi ! dit-il. Vous n’être pas bien mon prince ? Ce serait une honte, à mon avis, d’offrir un oeuf de poule à un roi aussi puissant que celui des Bigoudens !

Synonymes

Forme de particule

ecʼh \ɛx\

  1. Forme alternative de la particule verbale e utilisée avant une voyelle.
    • Pelec’h ec’h ez ével-sé, ma faotr ?  (Fañch an Uhel, Koadalan, in Revue Celtique, 1870, p. 108.)
      Où vas-tu ainsi, mon garçon ?
    • Ya, ha gwaz eo ze evidout ! Te ’oar, pep mintinvez ec’h evan eur vi kriz.  (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, p. 23)
      Tant pis pour toi ! Tu sais, tous les matins je bois un œuf cru.

Variantes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.