eclèctic

Voir aussi : eclectic

Catalan

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Nombre Singulier Pluriel
Masculin eclèctic
\Prononciation ?\
eclèctics
\Prononciation ?\
Féminin eclèctica
\Prononciation ?\
eclèctiques
\Prononciation ?\

eclèctic \Prononciation ?\ masculin

  1. Éclectique.

Nom commun

Singulier Pluriel
eclèctic
\Prononciation ?\
eclèctics
\Prononciation ?\

eclèctic \Prononciation ?\ masculin (équivalent féminin : eclèctica)

  1. Éclectique.
    Assajant une valoració global de la història descrita en les consideracions finals, Hausius explica les circumstàncies que rodejaren l’acolliment de la KrV, i assenyala com a l’hostilitat inicial seguí, després de la publicació dels Prolegomena kantians, una divisó entre els filòsofs «com és usual, en tres partits»: els partidaris de Kant, els adversaris i els eclèctics.  (Miquel Montserrat i Capella, Narratives de l'idealisme : un assaig sobre la historiografia filosòfica de l'idealisme alemany. Institut d’Estudis Catalans, 2002. 141 p. ISBN 978-84-7283-647-1. L’extrait cité se trouve en page 32.)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.