dominans

Français

Étymologie

→ voir dominant

Forme d’adjectif

SingulierPluriel
dominant dominans
\dɔ.mi.nɑ̃\

dominans \dɔ.mi.nɑ̃\ masculin pluriel

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de dominant.
    • Les Orthodoxes, alors dominans, inventèrent de nouvelles formules, de nouveaux argumens et de nouvelles interprétations [...]  (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l’Empire romain, tome 9, 1819, p. 86)

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif dominans dominans dominans dominantēs dominantēs dominantia
Vocatif dominans dominans dominans dominantēs dominantēs dominantia
Accusatif dominantem dominantem dominans dominantēs dominantēs dominantia
Génitif dominantis dominantis dominantis dominantium dominantium dominantium
Datif dominantī dominantī dominantī dominantibus dominantibus dominantibus
Ablatif dominantī dominantī dominantī dominantibus dominantibus dominantibus

dominans \Prononciation ?\

  1. Participe présent de dominor.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.