confronteren

Néerlandais

Étymologie

Du français confronter.

Verbe

confronteren \Prononciation ?\ transitif

Présent Prétérit
ik confronteer confronteerde
jij confronteert
hij, zij, het confronteert
wij confronteren confronteerden
jullie confronteren
zij confronteren
u confronteert confronteerde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben confronterend geconfronteerd
  1. Confronter (à).
    • met de werkelijkheid geconfronteerd worden : être confronté à la réalité.
    • de moeilijkheden waarmee wij geconfronteerd zijn : les difficultés auxquelles nous avons à faire face, les écueils qui nous attendent.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.


Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.