chronicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien χρονικός, kronikós.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | chronicus | chronică | chronicum | chronicī | chronicae | chronică |
Vocatif | chronice | chronică | chronicum | chronicī | chronicae | chronică |
Accusatif | chronicum | chronicăm | chronicum | chronicōs | chronicās | chronică |
Génitif | chronicī | chronicae | chronicī | chronicōrŭm | chronicārŭm | chronicōrŭm |
Datif | chronicō | chronicae | chronicō | chronicīs | chronicīs | chronicīs |
Ablatif | chronicō | chronicā | chronicō | chronicīs | chronicīs | chronicīs |
chronicus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « chronicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.