chamin

Occitan

Étymologie

Du latin camminus.

Nom commun

Singulier Pluriel
chamin
\Prononciation ?\
chamins
\Prononciation ?\

chamin [t͡saˈmi] (graphie normalisée) masculin

  1. (nord-occitan) Chemin.
    • Sui totjorn dins mon chamin. Per ’massar l’escopit, per ’trapar lo mochat. Per me far espoutir a quicom vòu passar. Per res.  (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)

Variantes dialectales

Références

  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
  • Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007

Romanche

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

chamin \Prononciation ?\ masculin

  1. Cheminée.

Notes

Forme et orthographe du dialecte puter .
Forme et orthographe du dialecte vallader .

Variantes dialectales

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.