catatonie

Français

Étymologie

(XIXe siècle) De l’allemand Katatonie[1] ; voir catatonus (« très abaissé ») en latin.

Nom commun

SingulierPluriel
catatonie catatonies
\ka.ta.tɔ.ni\

catatonie \ka.ta.tɔ.ni\ féminin

  1. (Médecine) Désordre psychiatrique caractérisé par une alternance d’inactivité psychomotrice complète et un comportement violent hyperactif, sans raison apparente.
  2. (Médecine) Forme de schizophrénie caractérisée par des périodes de passivité et de négativisme alternant avec des excitations soudaines.

Dérivés

Traductions

Voir aussi

Références

  1. « catatonie », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971-1994 → consulter cet ouvrage

Italien

Forme de nom commun

SingulierPluriel
catatonia
\ka.ta.to.ˈni.a\
catatonie
\ka.ta.to.ˈni.e\

catatonie \ka.ta.to.ˈni.e\ féminin

  1. Pluriel de catatonia.

Néerlandais

Étymologie

De l’allemand Katatonie.

Nom commun

catatonie \Prononciation ?\ féminin

  1. (Médecine) Catatonie

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 53,8 % des Flamands,
  • 52,1 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.