cataclysmus

Du grec ancien κατακλυσμός, kataklysmós (« cataclysme »).

cataclysmus \Prononciation ?\ masculin

1. Cataclysme.
   • benedictio illius quasi fluvius inundavit
     et quomodo cataclysmus aridam inebriavit sic ira ipsius gentes quae non exquisierunt eum hereditabit
     quomodo convertit aquas et siccata est terra et viae illius viis illorum directae sunt sic peccatoribus offensiones in ira eius. — (Vulgata, Ecclesiasticus, 39:27-29)
   • Auctoritatem litteris praestat antiquitas summa Primus enim prophetes Moyses, qui mundi conditionem et generis humani pullulationem et mox ultricem iniquitatis illius aevi vim cataclysmi de praeterito exorsus est, per vaticinationem usque ad suam aetatem et deinceps per res suas futurorum imagines edidit, penes quem et temporum ordo digestus ab initio supputationem saeculi praestitit. — (Tertullien, Apologeticus)

• cataclysmos

• « cataclysmus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage