cantus

Latin

Étymologie

De cano (« chanter »).

Nom commun 1

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cantus cantūs
Vocatif cantus cantūs
Accusatif cantum cantūs
Génitif cantūs cantuum
Datif cantūi
ou cantū
cantibus
Ablatif cantū cantibus

cantus masculin

  1. (Musique) Chant de l'homme et des oiseaux.
    • cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā, Quint. 5, 10, 124

Synonymes

Apparentés étymologiques

Nom commun 2

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cantus cantī
Vocatif cante cantī
Accusatif cantum cantōs
Génitif cantī cantōrum
Datif cantō cantīs
Ablatif cantō cantīs

cantus masculin

  1. Variante de canthus.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cantus cantă cantum cantī cantae cantă
Vocatif cante cantă cantum cantī cantae cantă
Accusatif cantum cantăm cantum cantōs cantās cantă
Génitif cantī cantae cantī cantōrŭm cantārŭm cantōrŭm
Datif cantō cantae cantō cantīs cantīs cantīs
Ablatif cantō cantā cantō cantīs cantīs cantīs

cantus \Prononciation ?\

  1. Participe passé et passif de cano.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.