aŭtoritato

De l’allemand Autorität

aŭtoritato \aw.to.ɾi.ˈta.to\ mot-racine issu de l’Antaŭparolo {1OA, fond. grâce à 7OA }

1. Autorité.
2. Pouvoir.

• si pas de ŭ possible par le clavier : auxtoritato

• (1) aŭtoritateco ^PIVE : qualité d’auteur

Académique:

• aŭtoritata (composition de racines de l’Antaŭparolo) ^{PIVE, RV} : autoritaire, qui fait autorité

Autres:

• aŭtoritatulo ^{PIVE, RV} : autorité (personne)
• senaŭtoritata ^PIVE : sans autorité
• aŭtoritatismo ^RV : autoritarisme

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin: Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
• aŭtoritato sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• aŭtoritato sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine "aŭtoritat" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 fondamentalisée par la 7a Oficiala Aldono (R de l’Akademio de Esperanto).
• Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" ( de l’Akademio de Esperanto).