aŭtomato

Du français automate, etc… issu du latin automatus (« qui se meut soi-même ») et automatum pour le nom, du grec ancien αὐτόματος, autómatos.

aŭtomato \aw.to.ˈma.to\ mot-racine 1OA

1. Automate.

• si pas de ŭ possible par le clavier : auxtomato

• aŭtomata ^{d1OA PIVE, RV} : automatique (adj.)
• aŭtomate ^{d1OA RV} : automatiquement
• aŭtomateco ^{d1OA PIVE} : automatisme
• aŭtomatigi ^{d1OA PIVE} : automatiser
• diskaŭtomato ^{1OA,1OA PIVE} = diskogurdo ^{1OA,UV PIVE} : jukebox
• bankaŭtomato ^{d1OA,d1OA RV} = monaŭtomato ^{UV,d1OA RV} : distributeur de billets

• aŭtomatiko ^{Néo PIVE, RV} : automatique (subst.)
  • aŭtomatikisto ^{dNéo RV} : automaticien

• aŭtomato sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin: Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
• aŭtomato sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• aŭtomato sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine "aŭtomat-" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 (R de l’Akademio de Esperanto).
• Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" ( de l’Akademio de Esperanto).