ankeren

Flamand occidental

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

ankeren

  1. Implorer.

Références

  • Siegfried Debaeke, Wuk zeg je ? Het allermooiste en leukste West-Vlaams, De Klaproos, 2014 ISBN 9789055081240, p. 8

Néerlandais

Étymologie

Du français ancrer.

Verbe

Présent Prétérit
ik anker ankerde
jij ankert
hij, zij, het ankert
wij ankeren ankerden
jullie ankeren
zij ankeren
u ankert ankerde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben, zijn ankerend geankerd

ankeren \Prononciation ?\ intransitif ou transitif

  1. (Marine) Ancrer, être mouillé quelque part.
  2. Relâcher.
  3. (Transitif) (Marine) Ancrer, mouiller (fixer à l’aide d’une ancre).

Synonymes

être ancré

  • ten anker gaan
  • ten anker komen
  • ten anker liggen
  • voor anker gaan
  • voor anker liggen

Antonymes

jeter l'ancre

  • het anker hieuwen
  • het anker lichten

Dérivés

Vocabulaire apparenté par le sens

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,9 % des Flamands,
  • 96,4 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.