altarium

Latin

Étymologie

De altus (« haut ») avec le suffixe locatif -arium : « haut lieu ».

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif altarium altaria
Vocatif altarium altaria
Accusatif altarium altaria
Génitif altariī altariōrum
Datif altariō altariīs
Ablatif altariō altariīs

altarium \alˈta.ɾi.um\ neutre

  1. (Religion) Autel, sanctuaire.
    • …in ascensu altarii sancti gloriam dedit sanctitatis amictum in accipiendo autem partes de manu sacerdotum et ipse stans iuxta aram circa illum corona fratrum quasi plantatio cedri in monte Libano  (Ecclesiasticus, 50, 12)
      …et qu’il montait à l’autel saint, il faisait resplendir les abords du sanctuaire. Mais quand il recevait les parties des victimes des mains des prêtres, et se tenait debout près du foyer de l’autel, ses frères formant une couronne autour de lui, alors il paraissait comme un cèdre majestueux sur le Liban

Notes

Ce mot est utilisé au pluriel avec un sens singulier.

Forme de nom commun

altarium \Prononciation ?\

  1. Génitif pluriel de altare.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.