abiletat
Occitan
Étymologie
- Du latin habilitas, habilitatis.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
abiletat [aβileˈtat] |
abiletats [aβileˈtats] |
abiletat [aβileˈtat] (graphie normalisée) féminin
Prononciation
- languedocien : [aβileˈtat]
- provençal : [abileˈta]
- France (Béarn) : écouter « abiletat »
Références
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997 ISBN 2-85910-069-5
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiana Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011
- Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.