Polemo

Voir aussi : polémo-

Latin

Étymologie

Du grec ancien Πολέμων, Polémôn.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Polemo
Vocatif Polemo
Accusatif Polemonem
Génitif Polemonis
Datif Polemonī
Ablatif Polemonĕ

Polemo \Prononciation ?\ masculin

  1. Polémon, nom de plusieurs personnes dont :
    1. Polémon d'Athènes, philosophe platonicien.
      • Reliqui sunt Peripatetici et Academici; quamquam Academicorum nomen est unum, sententiae duae; nam Speusippus Platonis sororis filius et Xenocrates, qui Platonem audierat, et qui Xenocratem Polemo et Crantor, nihil ab Aristotele, qui una audierat Platonem, magno opere dissensit; copia fortasse et varietate dicendi pares non fuerunt: Arcesilas primum, qui Polemonem audierat, ex variis Platonis libris sermonibusque Socraticis hoc maxime adripuit, nihil esse certi quod aut sensibus aut animo percipi possit; quem ferunt eximio quodam usum lepore dicendi aspernatum esse omne animi sensusque iudicium primumque instituisse - quamquam id fuit Socraticum maxime - non quid ipse sentiret ostendere, sed contra id, quod quisque se sentire dixisset, disputare.  (Cicéron, De oratore)
    2. Divers rois du Pont et de Cilicie.

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • Polémon sur l’encyclopédie Wikipédia

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.