Piso

Voir aussi : piso

Latin

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom propre

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Piso Pisonēs
Vocatif Piso Pisonēs
Accusatif Pisonem Pisonēs
Génitif Pisonis Pisonum
Datif Pisonī Pisonibus
Ablatif Pisonĕ Pisonibus

Piso \Prononciation ?\ masculin

  1. Pison, surnom dans la gens Calpurnia.
    • Fama fuit Subrium Flavum cum centurionibus occulto consilio, neque tamen ignorante Seneca, destinavisse, ut post occisum opera Pisonis Neronem Piso quoque interficeretur tradereturque imperium Senecae, quasi insonti et claritudine virtutum ad summum fastigium delecto. quin et verba Flavi vulgabantur, non referre dedecori, si citharoedus demoveretur et tragoedus succederet (quia ut Nero cithara, ita Piso tragico ornatu canebat).  (Tacite, Annales)
      Le bruit courut que Subrius, de concert avec les centurions, avait décidé secrètement, mais non pourtant à l’insu de Sénèque, qu’une fois Néron tué par la main de Pison, Pison serait tué à son tour, et l’empire donné à Sénèque, comme à un homme sans reproche, appelé au rang suprême par l’éclat de ses vertus. On débitait même une parole de Subrius : Opprobre pour opprobre, qu’importe un musicien ou un acteur de tragédies ? car, si Néron jouait de la lyre, Pison déclamait en habit de tragédien.  (traduction)

Dérivés

  • Pisonianus

Voir aussi

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.