Ninive

Français

Étymologie

Du latin Ninive. (Vers 1100) Niniven.

Nom propre

Ninive \ni.niv\ féminin

  1. (Toponymie) Ancienne ville d'Iraq, à proximité de l'actuelle Mossoul.

Vocabulaire apparenté par le sens

Traductions

Voir aussi

  • Ninive sur l’encyclopédie Wikipédia

Latin

Étymologie

De l’hébreu נינוה‎, Nīnewē via le grec ancien Νινευή, Nineuē.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Ninive
Vocatif Ninive
Accusatif Niniven
Génitif Ninives
Datif Ninivae
Ablatif Ninive

Ninive \Prononciation ?\ féminin

  1. (Géographie) Ninive, ville d'Assyrie.
    • filii Chus Saba et Hevila et Sabatha et Regma et Sabathaca filii Regma Saba et Dadan
      porro Chus genuit Nemrod ipse coepit esse potens in terra
      et erat robustus venator coram Domino ab hoc exivit proverbium quasi Nemrod robustus venator coram Domino
      fuit autem principium regni eius Babylon et Arach et Archad et Chalanne in terra Sennaar
      de terra illa egressus est Assur et aedificavit Nineven et plateas civitatis et Chale
      Resen quoque inter Nineven et Chale haec est civitas magna.
       (Genesis, 10, 7-12)
      Les fils de Cusch : Saba, Havila, Sabta, Raema et Sabteca. Les fils de Raema : Séba et Dedan.
      Cusch engendra aussi Nimrod ; c’est lui qui commença à être puissant sur la terre.
      Il fut un vaillant chasseur devant l’Éternel ; c’est pourquoi l’on dit : Comme Nimrod, vaillant chasseur devant l’Éternel
      Il régna d’abord sur Babel, Érec, Accad et Calné, au pays de Schinear.
      De ce pays-là sortit Assur ; il bâtit Ninive, Rehoboth Hir, Calach,
      et Résen entre Ninive et Calach ; c’est la grande ville.

Variantes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.