Manes

Voir aussi : Manès, manes, manés, mânes

Latin

Étymologie

Du vieux-perse مانی, mâni.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Manes
Vocatif Manes
Accusatif Manetem
Génitif Manetis
Datif Manetī
Ablatif Manetĕ

Manes \Prononciation ?\ masculin singulier

  1. Manès, hérésiarque perse.
    • Manichei a quodam Persa extiterunt, qui vocatus est Manes. Hic duas naturas et substantias introduxit, id est bonam et malam, et animas ex Deo quasi ex aliquo fonte manare adseruit.  (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)

Apparentés étymologiques

Nom commun

Cas Pluriel
Nominatif Manēs
Vocatif Manēs
Accusatif Manēs
Génitif Maniŭm
Datif Manĭbŭs
Ablatif Manĭbŭs

Manes \Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de manes.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Voir aussi

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.