Francia

Voir aussi : francia, Fráncia

Asturien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Corse

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Espagnol

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia féminin invariable

  1. France (pays d'Europe).

Apparentés étymologiques

Prononciation

  • \ˈfɾan.θia\

Galicien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Prononciation


Ido

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Interlingua

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Dérivés

Prononciation

  • \fran.t͡sijɐ\, \frɑn.t͡siɐ\

Interlingue

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Italien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia [ˈfran.t͡ʃa] féminin

  1. France (pays d'Europe).

Gentilés et adjectifs correspondants

Voir aussi

  • Francia (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 
  • Francia dans le recueil de citations Wikiquote (en italien) 
  • Francia dans le guide touristique Wikivoyage (en italien) 
  • Annexe:Pays et leurs gentilés en italien

Latin

Étymologie

De Francus, « Franc », avec le suffixe -ia.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Franciă
Vocatif Franciă
Accusatif Franciăm
Génitif Franciae
Datif Franciae
Ablatif Franciā

Francia

  1. France (pays des Francs, des Français).

Romanica

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia \Prononciation ?\

  1. France (pays d’Europe).

Sicilien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Waray (Philippines)

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.