Duria

Voir aussi : duria

Latin

Étymologie

Du radical indo-européen commun *der- (« cours (d’eau) »), apparenté[1] à DuriusDouro »), DuraniusDordogne »), DrumaDrôme »).

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Duriă
Vocatif Duriă
Accusatif Duriăm
Génitif Duriae
Datif Duriae
Ablatif Duriā

Duria \Prononciation ?\ féminin

  1. (Géographie) Doire baltée ou Doire ripaire, affluents du .
    • CCC p. a fonte addens meatu duo de LXXXX nec amnes tantum Appenninos Alpinosque navigabiles capiens, sed lacus quoque inmensos in eum sese exonerantes, omni numero XXX flumina in mare Hadriaticum defert, celeberrima ex iis Appennini latere Iactum, Tanarum, Trebiam Placentinum, Tarum, Inciam, Gabellum, Scultennam, Rhenum, Alpium vero Sturam, Orgum, Durias duas, Sesitem, Ticinum, Lambrum, Adduam, Ollium, Mincium.  (Pline, Naturalis Historia, III, 118)
      Il a 388.000 pas de sa source à son embouchure, y compris 88.000 pour les sinuosités. Non seulement il reçoit des rivières navigables descendant des Apennins et des Alpes, mais encore il sert d'écoulement à des lacs immenses. Le nombre des rivières qu'il mène à la mer Adriatique est de trente en tout ; les plus célèbres sont, venant des Apennins, le Tanare, la Trébie, qui traverse le Placentin, le Tarus, l'Incia, le Gabellus, la Scultenna, le Rhénus; venant des Alpes, la Stura, l'Orgo, les deux Doires, le Sessitès, le Tésin, le Lambrus, l'Adda, l'Oglio, le Mincio.

Voir aussi

  • Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 
  • Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.