Cunina

Latin

Étymologie

Dérivé de cunae avec le suffixe -ina.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Cunină
Vocatif Cunină
Accusatif Cuninăm
Génitif Cuninae
Datif Cuninae
Ablatif Cuninā

Cūnīna \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Génie qui veille sur les enfants au berceau.
    • …hisce manibus lacte fit, non vino, Cuninae propter cunas, Ruminae propter rumam, id est prisco vocabulo mammam, a quo subrumi etiam nunc dicuntur agni, Varron. cité par Nonius. 167, 30 sq
    • Neque enim in hoc tam praeclaro opere et tantae plenissimo dignitatis audent aliquas partes deae Cluacinae tribuere aut Volupiae, quae a uoluptate appellata est, aut Lubentinae, cui nomen est a libidine, aut Vaticano, qui infantum uagitibus praesidet, aut Cuninae, quae cunas eorum administrat.  (Augustin, De civitate Dei, IV, 8)
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Voir aussi

  • Cunina sur l’encyclopédie Wikipédia

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.