ὑποκρίνομαι

Ancient Greek

Etymology

Mediopassive of ῠ̔ποκρῑ́νω (hupokrī́nō), from ῠ̔πο- (hupo-, “under”) +‎ κρῑ́νω (krī́nō, “I pronounce”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.krǐː.no.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈkri.no.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈkri.no.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈkri.no.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈkri.no.me/

Verb

ῠ̔ποκρῑ́νομαι • (hupokrī́nomai)

to answer
to interpret
(Attic) to dialogue, to answer on the stage; to play a part, be an actor

(figuratively) to feign, to dissemble

Usage notes

In the sense of "answer", the usual word in Attic was ᾰ̓ποκρῑ́νομαι (apokrī́nomai).

Inflection

Present: ῠ̔ποκρῑ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ῠ̔ποκρῑ́νομαι	ῠ̔ποκρῑ́νῃ, ῠ̔ποκρῑ́νει	ῠ̔ποκρῑ́νεται	ῠ̔ποκρῑ́νεσθον	ῠ̔ποκρῑ́νεσθον	ῠ̔ποκρῑνόμεθᾰ	ῠ̔ποκρῑ́νεσθε	ῠ̔ποκρῑ́νονται
	subjunctive	ῠ̔ποκρῑ́νωμαι	ῠ̔ποκρῑ́νῃ	ῠ̔ποκρῑ́νηται	ῠ̔ποκρῑ́νησθον	ῠ̔ποκρῑ́νησθον	ῠ̔ποκρῑνώμεθᾰ	ῠ̔ποκρῑ́νησθε	ῠ̔ποκρῑ́νωνται
	optative	ῠ̔ποκρῑνοίμην	ῠ̔ποκρῑ́νοιο	ῠ̔ποκρῑ́νοιτο	ῠ̔ποκρῑ́νοισθον	ῠ̔ποκρῑνοίσθην	ῠ̔ποκρῑνοίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῑ́νοισθε	ῠ̔ποκρῑ́νοιντο
	imperative		ῠ̔ποκρῑ́νου	ῠ̔ποκρῑνέσθω	ῠ̔ποκρῑ́νεσθον	ῠ̔ποκρῑνέσθων		ῠ̔ποκρῑ́νεσθε	ῠ̔ποκρῑνέσθων
						middle/passive
infinitive						ῠ̔ποκρῑ́νεσθαι
participle	m					ῠ̔ποκρῑνόμενος
	f					ῠ̔ποκρῑνομένη
	n					ῠ̔ποκρῑνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ῠ̔πεκρῑνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ῠ̔πεκρῑνόμην	ῠ̔πεκρῑ́νου	ῠ̔πεκρῑ́νετο	ῠ̔πεκρῑ́νεσθον	ῠ̔πεκρῑνέσθην	ῠ̔πεκρῑνόμεθᾰ	ῠ̔πεκρῑ́νεσθε	ῠ̔πεκρῑ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ῠ̔ποκρῐνέομαι, ῠ̔ποκρῐθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ῠ̔ποκρῐνέομαι	ῠ̔ποκρῐνέῃ, ῠ̔ποκρῐνέει	ῠ̔ποκρῐνέεται	ῠ̔ποκρῐνέεσθον	ῠ̔ποκρῐνέεσθον	ῠ̔ποκρῐνεόμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐνέεσθε	ῠ̔ποκρῐνέονται
middle	optative	ῠ̔ποκρῐνεοίμην	ῠ̔ποκρῐνέοιο	ῠ̔ποκρῐνέοιτο	ῠ̔ποκρῐνέοισθον	ῠ̔ποκρῐνεοίσθην	ῠ̔ποκρῐνεοίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐνέοισθε	ῠ̔ποκρῐνέοιντο
passive	indicative	ῠ̔ποκρῐθήσομαι	ῠ̔ποκρῐθήσῃ	ῠ̔ποκρῐθήσεται	ῠ̔ποκρῐθήσεσθον	ῠ̔ποκρῐθήσεσθον	ῠ̔ποκρῐθησόμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐθήσεσθε	ῠ̔ποκρῐθήσονται
passive	optative	ῠ̔ποκρῐθησοίμην	ῠ̔ποκρῐθήσοιο	ῠ̔ποκρῐθήσοιτο	ῠ̔ποκρῐθήσοισθον	ῠ̔ποκρῐθησοίσθην	ῠ̔ποκρῐθησοίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐθήσοισθε	ῠ̔ποκρῐθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ῠ̔ποκρῐνέεσθαι		ῠ̔ποκρῐθήσεσθαι
participle	m				ῠ̔ποκρῐνεόμενος		ῠ̔ποκρῐθησόμενος
	f				ῠ̔ποκρῐνεομένη		ῠ̔ποκρῐθησομένη
	n				ῠ̔ποκρῐνεόμενον		ῠ̔ποκρῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ῠ̔ποκρῐνοῦμαι, ῠ̔ποκρῐθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ῠ̔ποκρῐνοῦμαι	ῠ̔ποκρῐνῇ	ῠ̔ποκρῐνεῖται	ῠ̔ποκρῐνεῖσθον	ῠ̔ποκρῐνεῖσθον	ῠ̔ποκρῐνούμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐνεῖσθε	ῠ̔ποκρῐνοῦνται
middle	optative	ῠ̔ποκρῐνοίμην	ῠ̔ποκρῐνοῖο	ῠ̔ποκρῐνοῖτο	ῠ̔ποκρῐνοῖσθον	ῠ̔ποκρῐνοίσθην	ῠ̔ποκρῐνοίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐνοῖσθε	ῠ̔ποκρῐνοῖντο
passive	indicative	ῠ̔ποκρῐθήσομαι	ῠ̔ποκρῐθήσῃ	ῠ̔ποκρῐθήσεται	ῠ̔ποκρῐθήσεσθον	ῠ̔ποκρῐθήσεσθον	ῠ̔ποκρῐθησόμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐθήσεσθε	ῠ̔ποκρῐθήσονται
passive	optative	ῠ̔ποκρῐθησοίμην	ῠ̔ποκρῐθήσοιο	ῠ̔ποκρῐθήσοιτο	ῠ̔ποκρῐθήσοισθον	ῠ̔ποκρῐθησοίσθην	ῠ̔ποκρῐθησοίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῐθήσοισθε	ῠ̔ποκρῐθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ῠ̔ποκρῐνεῖσθαι		ῠ̔ποκρῐθήσεσθαι
participle	m				ῠ̔ποκρῐνούμενος		ῠ̔ποκρῐθησόμενος
	f				ῠ̔ποκρῐνουμένη		ῠ̔ποκρῐθησομένη
	n				ῠ̔ποκρῐνούμενον		ῠ̔ποκρῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ῠ̔πεκρῑνᾰ́μην, ῠ̔πεκρῐ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ῠ̔πεκρῑνᾰ́μην	ῠ̔πεκρῑ́νω	ῠ̔πεκρῑ́νᾰτο	ῠ̔πεκρῑ́νᾰσθον	ῠ̔πεκρῑνᾰ́σθην	ῠ̔πεκρῑνᾰ́μεθᾰ	ῠ̔πεκρῑ́νᾰσθε	ῠ̔πεκρῑ́νᾰντο
	subjunctive	ῠ̔ποκρῑ́νωμαι	ῠ̔ποκρῑ́νῃ	ῠ̔ποκρῑ́νηται	ῠ̔ποκρῑ́νησθον	ῠ̔ποκρῑ́νησθον	ῠ̔ποκρῑνώμεθᾰ	ῠ̔ποκρῑ́νησθε	ῠ̔ποκρῑ́νωνται
	optative	ῠ̔ποκρῑναίμην	ῠ̔ποκρῑ́ναιο	ῠ̔ποκρῑ́ναιτο	ῠ̔ποκρῑ́ναισθον	ῠ̔ποκρῑναίσθην	ῠ̔ποκρῑναίμεθᾰ	ῠ̔ποκρῑ́ναισθε	ῠ̔ποκρῑ́ναιντο
	imperative		ῠ̔πόκρῑναι	ῠ̔ποκρῑνᾰ́σθω	ῠ̔ποκρῑ́νᾰσθον	ῠ̔ποκρῑνᾰ́σθων		ῠ̔ποκρῑ́νᾰσθε	ῠ̔ποκρῑνᾰ́σθων
passive	indicative	ῠ̔πεκρῐ́θην	ῠ̔πεκρῐ́θης	ῠ̔πεκρῐ́θη	ῠ̔πεκρῐ́θητον	ῠ̔πεκρῐθήτην	ῠ̔πεκρῐ́θημεν	ῠ̔πεκρῐ́θητε	ῠ̔πεκρῐ́θησᾰν
	subjunctive	ῠ̔ποκρῐθῶ	ῠ̔ποκρῐθῇς	ῠ̔ποκρῐθῇ	ῠ̔ποκρῐθῆτον	ῠ̔ποκρῐθῆτον	ῠ̔ποκρῐθῶμεν	ῠ̔ποκρῐθῆτε	ῠ̔ποκρῐθῶσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποκρῐθείην	ῠ̔ποκρῐθείης	ῠ̔ποκρῐθείη	ῠ̔ποκρῐθεῖτον, ῠ̔ποκρῐθείητον	ῠ̔ποκρῐθείτην, ῠ̔ποκρῐθειήτην	ῠ̔ποκρῐθεῖμεν, ῠ̔ποκρῐθείημεν	ῠ̔ποκρῐθεῖτε, ῠ̔ποκρῐθείητε	ῠ̔ποκρῐθεῖεν, ῠ̔ποκρῐθείησᾰν
	imperative		ῠ̔ποκρῐ́θητῐ	ῠ̔ποκρῐθήτω	ῠ̔ποκρῐ́θητον	ῠ̔ποκρῐθήτων		ῠ̔ποκρῐ́θητε	ῠ̔ποκρῐθέντων
					middle		passive
infinitive					ῠ̔ποκρῑ́νᾰσθαι		ῠ̔ποκρῐθῆναι
participle	m				ῠ̔ποκρῑνᾰ́μενος		ῠ̔ποκρῐθείς
	f				ῠ̔ποκρῑνᾰμένη		ῠ̔ποκρῐθεῖσᾰ
	n				ῠ̔ποκρῑνᾰ́μενον		ῠ̔ποκρῐθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ῠ̔ποκέκρῐμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ῠ̔ποκέκρῐμαι	ῠ̔ποκέκρῐσαι	ῠ̔ποκέκρῐται	ῠ̔ποκέκρῐσθον	ῠ̔ποκέκρῐσθον	ῠ̔ποκεκρῐ́μεθᾰ	ῠ̔ποκέκρῐσθε	ῠ̔ποκέκρῐνται
	subjunctive	ῠ̔ποκεκρῐμένος ὦ	ῠ̔ποκεκρῐμένος ᾖς	ῠ̔ποκεκρῐμένος ᾖ	ῠ̔ποκεκρῐμένω ἦτον	ῠ̔ποκεκρῐμένω ἦτον	ῠ̔ποκεκρῐμένοι ὦμεν	ῠ̔ποκεκρῐμένοι ἦτε	ῠ̔ποκεκρῐμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποκεκρῐμένος εἴην	ῠ̔ποκεκρῐμένος εἴης	ῠ̔ποκεκρῐμένος εἴη	ῠ̔ποκεκρῐμένοι εἴητον/εἶτον	ῠ̔ποκεκρῐμένω εἰήτην/εἴτην	ῠ̔ποκεκρῐμένοι εἴημεν/εἶμεν	ῠ̔ποκεκρῐμένοι εἴητε/εἶτε	ῠ̔ποκεκρῐμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ῠ̔ποκέκρῐσο	ῠ̔ποκεκρῐ́σθω	ῠ̔ποκέκρῐσθον	ῠ̔ποκεκρῐ́σθων		ῠ̔ποκέκρῐσθε	ῠ̔ποκεκρῐ́σθων
						middle/passive
infinitive						ῠ̔ποκεκρῐ́σθαι
participle	m					ῠ̔ποκεκρῐμένος
	f					ῠ̔ποκεκρῐμένη
	n					ῠ̔ποκεκρῐμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ῠ̔πόκρῐσις (hupókrisis)
ῠ̔ποκρῐτής (hupokritḗs)
ὑποκριτικός (hupokritikós)

References

ὑποκρίνομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ὑποκρίνομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ὑποκρίνομαι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ὑποκρίνομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ὑποκρίνομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G5271 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.