เจ้าหนี้

• (archaic): เจ้านี่

From เจ้า (jâao, “chief, lord, master; owner; etc”) +‎ หนี้ (nîi, “debt; obligation”).

เจ้าหนี้ • (jâao-nîi)

1. (law) creditor; obligee.
   • 1725, พระราชกำหนดเก่า:

     ด้วยหลวงบำเรอภักดิกราบทูลพระกรุณาว่า พระอางทองนอกราชการ ผู้เปนเมืองไชนาด ต้องปรับไหมยากจน ก็ถึงมรณาสัน ครั้นญาติพี่น้องจะเอาศภนั้นไปเผา เจ้าหนี้มาห้ามผีไว้มิให้เผา แลอศภนั้นค้างอยู่มิได้เผาถึง ๒ ขวบ ๓ ขวบมาแล้วนั้น

     dûuai lǔuang bam-rəə-pák gràap-tuun-prá-gà-rú-naa wâa prá àang-tɔɔng nɔ̂ɔk-râat-chá-gaan pûu bpen mʉʉang chai-nâat dtɔ̂ɔng bpràp-mǎi yâak-jon gɔ̂ɔ tʉ̌ng-mɔɔ-rá-naa-sǎn krán yâat-pîi-nɔ́ɔng jà ao sòp nán bpai pǎo jâao-nîi maa hâam pǐi wái mí hâi pǎo lɛɛ à-sòp nán káang yùu mí dâai pǎo tʉ̌ng sɔ̌ɔng kùuap sǎam kùuap maa lɛ́ɛo nán

     Whereas Earl Bamroephak informed His Majesty as follows: The retired marquess of Ang Thong, who was in charge of Chai Nat Town, had been fined to the extent that he became impoverished. Once he had died and his kin was to have his corpse cremated, his creditor came and stopped the corpse, forbidding the cremation. And the corpse has been left uncremated for two years or three years.

• ลูกหนี้ (lûuk-nîi)