ปล้น

Thai

Etymology

Possibly from Khmer ប្លន់ (plɑn).

Pronunciation

Orthographic		ปล้น p l ˆ n
Phonemic		ปฺล้น p ̥ l ˆ n
Romanization	Paiboon	bplôn
	Royal Institute	plon
(standard) IPA^(key)		/plon˥˩/

Verb

ปล้น • (bplôn) (abstract noun การปล้น)

to take by force: to usurp, to seize, to rob, etc.
- ปล้นเมือง
  bplôn mʉʉang
  To seize a town.
- ปล้นราชสมบัติ
  bplôn râat-chá-sǒm-bàt
  To usurp the throne.
- ปล้นชาวบ้าน
  bplôn chaao-bâan
  To rob people.
(slang) to strip or deprive someone of something completely.

Derived terms

Derived terms

จี้ปล้น
ปล้นชิง
ปล้นชิงวิ่งราว
ปล้นทรัพย์ (bplôn-sáp)
ปล้นบ้านปล้นเมือง
ปล้นสวาท
ปล้นสะดม

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.