ทุพพลภาพ

Thai

Etymology

From ทุพพล (literally bad strength; bad force) + ภาพ (pâap, condition; state).

Pronunciation

Orthographicทุพพลภาพ
dubblāb
Phonemicทุบ-พน-ละ-พาบ
duɓbnlabāɓ
RomanizationPaiboontúp-pon-lá-pâap
Royal Institutethup-phon-la-phap
(standard) IPA(key)/tʰup̚˦˥.pʰon˧.la˦˥.pʰaːp̚˥˩/

Noun

ทุพพลภาพ (túp-pon-lá-pâap)

  1. (formal, law) disability; infirmity.

Adjective

ทุพพลภาพ (túp-pon-lá-pâap)

  1. (formal, law) disabled; infirm.
    • “พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการศาลยุติธรรม พ.ศ. ๒๕๔๓”, in ห้องสมุดกฎหมาย (in Thai), Bangkok: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา, 2015-09-09, retrieved 2019-02-06
      ไม่เป็นผู้มีกายทุพพลภาพจนไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ ไร้ความสามารถหรือจิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ หรือเป็นโรคติดต่อร้ายแรง
      mâi bpen pûu mii gaai túp-pon-lá-pâap jon mâi sǎa-mâat bpà-dtì-bàt nâa-tîi dâai · rái-kwaam-sǎa-mâat rʉ̌ʉ jìt-fân-fʉʉan-mâi-sǒm-bprà-gɔ̀ɔp · rʉ̌ʉ bpen rôok-dtìt-dtɔ̀ɔ ráai-rɛɛng
      Not being a person whose body is disabled to the extent unable to carry out duties, [who is legally] incompetent or morally imbecile, or [who is] undergoing a serious communicable disease.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.