పండితుడు

Telugu

Alternative forms

Etymology

From Sanskrit पण्डित (paṇḍita) +‎ -డు (-ḍu).

Noun

పండితుడు • (paṇḍituḍu) m (plural పండితులు)

  1. A learned man, scholar, proficient, pandit.

Declension
    declension of పండితుడు
singular plural
nominative

(ప్రథమా విభక్తి)

 పండితుడు (paṇḍituḍu) పండితులు (paṇḍitulu)
accusative

(ద్వితీయా విభక్తి)

 పండితుని (paṇḍituni) పండితుల (paṇḍitula)
instrumental

(తృతీయా విభక్తి)

 పండితునితో (paṇḍitunitō) పండితులతో (paṇḍitulatō)
dative

(చతుర్థీ విభక్తి)

 పండితునికొరకు (paṇḍitunikoraku) పండితులకొరకు (paṇḍitulakoraku)
ablative

(పంచమీ విభక్తి)

 పండితునివలన (paṇḍitunivalana) పండితులవలన (paṇḍitulavalana)
genitive

(షష్ఠీ విభక్తి)

 పండితునియొక్క (paṇḍituniyokka) పండితులయొక్క (paṇḍitulayokka)
locative

(సప్తమీ విభక్తి)

 పండితునియందు (paṇḍituniyandu) పండితులయందు (paṇḍitulayandu)
vocative

(సంబోధనా ప్రథమా విభక్తి)

 ఓయి పండితుడా (ōyi paṇḍituḍā) ఓయి పండితులారా (ōyi paṇḍitulārā)

Antonyms
  • (with regards to gender) పండితురాలు (paṇḍiturālu)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.