मित्र

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Noun

मित्र (mitra) m (Urdu spelling متر)

  1. friend
    मैंने एक मित्र से अपना सामान मँगवाया।
    mainne ek mitra se apnā sāmān mãgvāyā.
    I got a friend to bring my luggage.
    मेरे मित्र ने मुझे ठगा है।
    mere mitra ne mujhe ṭhagā hai.
    My friend has duped me.
  2. ally
    दूसरा विश्वयुद्ध में, इंग्लैंड अमरीका का पक्का मित्र था।
    dūsrā viśvayuddh mẽ, iṅglaiṇḍ amrīkā kā pakkā mitra thā.
    During the Second World War, England was America's staunch ally.

Declension

Declension of मित्र
Singular Plural
Direct मित्र (mitra) मित्र (mitra)
Oblique मित्र (mitra) मित्रों (mitrõ)
Vocative मित्र (mitra) मित्रो (mitro)

Synonyms

References

  • Bahri, Hardev (1989), मित्र”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons

Marathi

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Noun

मित्र (mitra) ?

  1. friend
  2. the sun

Nepali

Etymology

Borrowed from Sanskrit मित्र (mitrá).

Noun

मित्र (mitra)

  1. friend
  2. companion

Derived terms

  • मित्रता (mitratā)

See also


Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *mitrás (friend), from Proto-Indo-Iranian *mitrás (literally (that which) causes binding), from Proto-Indo-European *mey- (literally to bind). Indo-Aryan languages preserve the literal meaning in the sense of friend, one of the aspects of binding and alliance.

Cognate with Avestan 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬋 (Miθrō), 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 (Miθra) [cf. Mithra], which was also borrowed into Old Persian 𐎷𐎰𐎼 (Miθra).

Alternative forms

Pronunciation

Noun

मित्र (mitrá) m or n

  1. a friend, companion, associate
  2. the sun

Declension

Masculine a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रः
mitráḥ
मित्रौ
mitraú
मित्राः / मित्रासः¹
mitrā́ḥ / mitrā́saḥ¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रौ
mítrau
मित्राः / मित्रासः¹
mítrāḥ / mítrāsaḥ¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रौ
mitraú
मित्रान्
mitrā́n
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic
Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रे
mítre
मित्राणि / मित्रा¹
mítrāṇi / mítrā¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Proper noun

मित्र (mitrá) m or n

  1. Mitra
  2. name of a मरुत् (marut)
  3. name of a son of वसिष्ठ (vasiṣṭha) and various other men
  4. name of the third मुहूर्त (muhūrta)
  5. (in the dual) = मित्रवरुण (mitrá-varuṇa)

Noun

मित्र (mitrá) n

  1. friendship
  2. a friend, companion
  3. (with औरस (aurasa)) a friend connected by blood-relationship
  4. an ally (a prince whose territory adjoins that of an immediate neighbour who is called अरि (ari), enemy; in this meaning also applied to planets)
  5. a companion to = resemblance of (+ genitive)
  6. (at the end of a compound) resembling, like
  7. name of the god Mitra (enumerated among the 10 fires)
  8. a particular mode of fighting

Declension

Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रे
mítre
मित्राणि / मित्रा¹
mítrāṇi / mítrā¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Descendants

  • Tamil: மித்திரன் (mittiraṉ)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.