पुर

Hindi

Etymology

From Sanskrit पुर (pura).

Pronunciation
  • IPA(key): /pʊɾ/

Noun

पुर • (pur) m

  1. town, city; village
  2. fortress

Declension
Declension of पुर
Singular Plural
Direct पुर (pur) पुर (pur)
Oblique पुर (pur) पुरों (purõ)
Vocative पुर (pur) पुरो (puro)

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *pl̥h₁- (“stronghold”). Cognates include Ancient Greek πόλις f (pólis) and Lithuanian pilis.

Alternative scripts
Alternative scripts
  • ᬧᬸᬭ (Balinese script)
  • পুৰ (Assamese script)
  • পুর (Bengali script)
  • 𑰢𑰲𑰨 (Bhaiksuki script)
  • 𑀧𑀼𑀭 (Brahmi script)
  • 𑌪𑍁𑌰 (Grantha script)
  • પુર (Gujarati script)
  • ꦥꦸꦫ (Javanese script)
  • ಪುರ (Kannada script)
  • ပုရ (Burmese script)
  • ପୁର (Oriya script)
  • ꢦꢸꢬ (Saurashtra script)
  • 𑆥𑆶𑆫 (Sharada script)
  • 𑖢𑖲𑖨 (Siddham script)
  • పుర (Telugu script)
  • པུར (Tibetan script)
  • 𑒣𑒳𑒩 (Tirhuta script)

Noun

पुर • (pura) n

  1. fortress, castle, city, town
  2. the female apartments, gynaeceum
  3. house, abode, residence, receptacle
  4. an upper story
  5. brothel
  6. body
  7. skin
  8. a species of Cyperus
  9. name of a constellation
  10. a leaf rolled into the shape of a funnel
  11. name of the subdivisions of the vedānta

Declension
Neuter a-stem declension of पुर
Nom. sg. पुरम् (puram)
Gen. sg. पुरस्य (purasya)
Singular Dual Plural
Nominative पुरम् (puram) पुरे (pure) पुराणि (purāṇi)
Vocative पुर (pura) पुरे (pure) पुराणि (purāṇi)
Accusative पुरम् (puram) पुरे (pure) पुराणि (purāṇi)
Instrumental पुरेण (pureṇa) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरैः (puraiḥ)
Dative पुराय (purāya) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Ablative पुरात् (purāt) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Genitive पुरस्य (purasya) पुरयोः (purayoḥ) पुराणाम् (purāṇām)
Locative पुरे (pure) पुरयोः (purayoḥ) पुरेषु (pureṣu)

Descendants

Proper noun

पुर • (pura) m

  1. name of an asura, of another man

Declension
Masculine a-stem declension of पुर
Nom. sg. पुरः (puraḥ)
Gen. sg. पुरस्य (purasya)
Singular Dual Plural
Nominative पुरः (puraḥ) पुरौ (purau) पुराः (purāḥ)
Vocative पुर (pura) पुरौ (purau) पुराः (purāḥ)
Accusative पुरम् (puram) पुरौ (purau) पुरान् (purān)
Instrumental पुरेण (pureṇa) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरैः (puraiḥ)
Dative पुराय (purāya) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Ablative पुरात् (purāt) पुराभ्याम् (purābhyām) पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Genitive पुरस्य (purasya) पुरयोः (purayoḥ) पुराणाम् (purāṇām)
Locative पुरे (pure) पुरयोः (purayoḥ) पुरेषु (pureṣu)

Noun

पुर • (pura) ?

  1. a kind of resin, bdellium

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.