दुर्बल

Hindi

Etymology

From Sanskrit दुर्बल (durbala)

Adjective

दुर्बल (durbal) (Urdu spelling دربل)

  1. weak
  2. frail
  3. feeble
  4. emaciated
  5. infirm
  6. gaunt
  7. sickly
  8. impotent
  9. invalid
  10. (literally) reduced in strength

Sanskrit

Etymology

दुस्- (dus-) + बल (bala, strength)

Pronunciation

Adjective

दुर्बल (durbala)

  1. weak, feeble, emaciated, of little strength
  2. thin, lean, slender

Noun

दुर्बल (durbala) m

  1. weakling, impotent man

Declension

Masculine a-stem declension of दुर्बल
Nom. sg. दुर्बलः (durbalaḥ)
Gen. sg. दुर्बलस्य (durbalasya)
Singular Dual Plural
Nominative दुर्बलः (durbalaḥ) दुर्बलौ (durbalau) दुर्बलाः (durbalāḥ)
Vocative दुर्बल (durbala) दुर्बलौ (durbalau) दुर्बलाः (durbalāḥ)
Accusative दुर्बलम् (durbalam) दुर्बलौ (durbalau) दुर्बलान् (durbalān)
Instrumental दुर्बलेन (durbalena) दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) दुर्बलैः (durbalaiḥ)
Dative दुर्बलाय (durbalāya) दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ)
Ablative दुर्बलात् (durbalāt) दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ)
Genitive दुर्बलस्य (durbalasya) दुर्बलयोः (durbalayoḥ) दुर्बलानाम् (durbalānām)
Locative दुर्बले (durbale) दुर्बलयोः (durbalayoḥ) दुर्बलेषु (durbaleṣu)

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.