करण

See also: करणे, कर्ण, करुणा, and कारण

Hindi

Pronunciation

IPA^(key): [kərəɳ]

Noun

करण • (karaṇ) m

Derived terms

अनुकरण (anukraṇ)
अनुलिपिकरण (anulipikraṇ)
अलंकरण (alaṅkraṇ)
अस्वीकरण (asvīkraṇ)
उद्योगीकरण (udyogīkraṇ)
एकीकरण (ekīkraṇ)
केंन्द्रीकरण (kenndrīkraṇ)
नवीकरण (navīkraṇ)

Pali

Alternative forms

karaṇa (Latin script)
𑀓𑀭𑀡 (Brahmi script)
করণ (Bengali script)
කරණ (Sinhalese script)
ကရဏ (Burmese script)
กรณ (Thai script)
ᨠᩁᨱ (Tai Tham script)
ករណ (Khmer script)

Noun

करण n

Devanagari script form of karaṇa

Declension

Declension table of "करण" (neuter)

Case \ Number	Singular	Plural
Nominative (first)	करणं	करणानि
Accusative (second)	करणं	करणानि
Instrumental (third)	करणेन	करणेहि or करणेभि
Dative (fourth)	करणस्स or करणाय or करणत्थं	करणानं
Ablative (fifth)	करणस्मा or करणम्हा or करणा	करणेहि or करणेभि
Genitive (sixth)	करणस्स	करणानं
Locative (seventh)	करणस्मिं or करणम्हि or करणे	करणेसु
Vocative (calling)	करण	करणानि

Sanskrit

Etymology

Derived from कर (kara, “doer, maker, causer”, noun).

Pronunciation

(Vedic) IPA^(key): /kɐ́.ɽɐ.ɳɐ/
(Classical) IPA^(key): /ˈkɐ.ɽɐ.ɳɐ/

Adjective

करण • (karaṇa)

doing, making, effecting, causing
clever, skillful

Inflection

Masculine a-stem declension of करण
Nom. sg.	करणः (karaṇaḥ)
Gen. sg.	करणस्य (karaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणः (karaṇaḥ)	करणौ (karaṇau)	करणाः (karaṇāḥ)
Vocative	करण (karaṇa)	करणौ (karaṇau)	करणाः (karaṇāḥ)
Accusative	करणम् (karaṇam)	करणौ (karaṇau)	करणान् (karaṇān)
Instrumental	करणेन (karaṇena)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणैः (karaṇaiḥ)
Dative	करणाय (karaṇāya)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Ablative	करणात् (karaṇāt)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Genitive	करणस्य (karaṇasya)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणानाम् (karaṇānām)
Locative	करणे (karaṇe)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणेषु (karaṇeṣu)

Feminine ī-stem declension of करण
Nom. sg.	करणी (karaṇī)
Gen. sg.	करण्याः (karaṇyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणी (karaṇī)	करण्यौ (karaṇyau)	करण्यः (karaṇyaḥ)
Vocative	करणि (karaṇi)	करण्यौ (karaṇyau)	करण्यः (karaṇyaḥ)
Accusative	करणीम् (karaṇīm)	करण्यौ (karaṇyau)	करणीः (karaṇīḥ)
Instrumental	करण्या (karaṇyā)	करणीभ्याम् (karaṇībhyām)	करणीभिः (karaṇībhiḥ)
Dative	करण्यै (karaṇyai)	करणीभ्याम् (karaṇībhyām)	करणीभ्यः (karaṇībhyaḥ)
Ablative	करण्याः (karaṇyāḥ)	करणीभ्याम् (karaṇībhyām)	करणीभ्यः (karaṇībhyaḥ)
Genitive	करण्याः (karaṇyāḥ)	करण्योः (karaṇyoḥ)	करणीनाम् (karaṇīnām)
Locative	करण्याम् (karaṇyām)	करण्योः (karaṇyoḥ)	करणीषु (karaṇīṣu)

Neuter a-stem declension of करण
Nom. sg.	करणम् (karaṇam)
Gen. sg.	करणस्य (karaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणम् (karaṇam)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Vocative	करण (karaṇa)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Accusative	करणम् (karaṇam)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Instrumental	करणेन (karaṇena)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणैः (karaṇaiḥ)
Dative	करणाय (karaṇāya)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Ablative	करणात् (karaṇāt)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Genitive	करणस्य (karaṇasya)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणानाम् (karaṇānām)
Locative	करणे (karaṇe)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणेषु (karaṇeṣu)

Noun

करण • (karaṇa) m

helper, companion
A man of a mixed class.
writer, scribe
(music) A kind of time.

Inflection

Masculine a-stem declension of करण
Nom. sg.	करणः (karaṇaḥ)
Gen. sg.	करणस्य (karaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणः (karaṇaḥ)	करणौ (karaṇau)	करणाः (karaṇāḥ)
Vocative	करण (karaṇa)	करणौ (karaṇau)	करणाः (karaṇāḥ)
Accusative	करणम् (karaṇam)	करणौ (karaṇau)	करणान् (karaṇān)
Instrumental	करणेन (karaṇena)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणैः (karaṇaiḥ)
Dative	करणाय (karaṇāya)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Ablative	करणात् (karaṇāt)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Genitive	करणस्य (karaṇasya)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणानाम् (karaṇānām)
Locative	करणे (karaṇe)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणेषु (karaṇeṣu)

Descendants

→ Arabic: كَرَّانِيّ‎ (karrāniyy)
- → Swahili: karani
  - → Kikuyu: karani
  - → Malagasy: [Term?]
→ Malay: këráni / کراني‎
- → Tagalog: kawaní
→ Tamil: கிரானி (kirāṉi)

Noun

करण • (karaṇa) f

A woman of a mixed class.
(mathematics) A surd or irrational number.
(geometry) The side of a square.
A particular measure.
A particular position of the fingers.

Inflection

Feminine i-stem declension of करण
Nom. sg.	करणिः (karaṇiḥ)
Gen. sg.	करण्याः / करणेः (karaṇyāḥ / karaṇeḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणिः (karaṇiḥ)	करणी (karaṇī)	करणयः (karaṇayaḥ)
Vocative	करणे (karaṇe)	करणी (karaṇī)	करणयः (karaṇayaḥ)
Accusative	करणिम् (karaṇim)	करणी (karaṇī)	करणीः (karaṇīḥ)
Instrumental	करण्या (karaṇyā)	करणिभ्याम् (karaṇibhyām)	करणिभिः (karaṇibhiḥ)
Dative	करण्यै / करणये (karaṇyai / karaṇaye)	करणिभ्याम् (karaṇibhyām)	करणिभ्यः (karaṇibhyaḥ)
Ablative	करण्याः / करणेः (karaṇyāḥ / karaṇeḥ)	करणिभ्याम् (karaṇibhyām)	करणिभ्यः (karaṇibhyaḥ)
Genitive	करण्याः / करणेः (karaṇyāḥ / karaṇeḥ)	करण्योः (karaṇyoḥ)	करणीनाम् (karaṇīnām)
Locative	करण्याम् / करणौ (karaṇyām / karaṇau)	करण्योः (karaṇyoḥ)	करणिषु (karaṇiṣu)

Noun

करण • (karaṇa) n

The act of making, doing, producing, effecting.
act, deed
action, especially a religious one.
The special business of any tribe or caste.
calculation, especially an astronomical one.
An astrological division of the day.
(linguistics) pronunciation, articulation
(grammar) A sound or word as an independent part of speech.
The posture of an ascetic.
A posture in sexual intercourse.
instrument, means of action
An organ of sense or of speech.
(law) instrument, document, bond
(grammar) The means or instrument by which an action is effected, the idea expressed by the instrumental case, instrumentality
spell, charm
rhythm, time
body
field
mind, heart
grain

Inflection

Neuter a-stem declension of करण
Nom. sg.	करणम् (karaṇam)
Gen. sg.	करणस्य (karaṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	करणम् (karaṇam)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Vocative	करण (karaṇa)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Accusative	करणम् (karaṇam)	करणे (karaṇe)	करणानि (karaṇāni)
Instrumental	करणेन (karaṇena)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणैः (karaṇaiḥ)
Dative	करणाय (karaṇāya)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Ablative	करणात् (karaṇāt)	करणाभ्याम् (karaṇābhyām)	करणेभ्यः (karaṇebhyaḥ)
Genitive	करणस्य (karaṇasya)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणानाम् (karaṇānām)
Locative	करणे (karaṇe)	करणयोः (karaṇayoḥ)	करणेषु (karaṇeṣu)

References

Potet, Jean-Paul G. (2013) Arabic and Persian Loanwords in Tagalog, 2nd edition, →ISBN, page 383
Monier Williams (1899), “करण”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0254.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.