قان
See also: فان
Arabic
Etymology 1
From the root ق ي ن (q-y-n), or denominal verb of قَيْن (qayn, “smith”), an ur-Semitic noun.
Verb
قَانَ • (qāna) I, non-past يَقِينُ (yaqīnu)
Declension
Conjugation of
قَانَ
(form-I hollow, verbal noun قَيْن)verbal noun الْمَصْدَر |
qayn | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
قَائِن qāʾin | |||||||||||
passive participle اِسْم الْمَفْعُول |
مَقِين maqīn | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | قِنْتُ qintu |
قِنْتَ qinta |
قَانَ qāna |
قِنْتُمَا qintumā |
قَانَا qānā |
قِنَّا qinnā |
قِنْتُمْ qintum |
قَانُوا qānū | |||
f | قِنْتِ qinti |
قَانَتْ qānat |
قَانَتَا qānatā |
قِنْتُنَّ qintunna |
قِنَّ qinna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع |
m | أَقِينُ ʾaqīnu |
taqīnu |
yaqīnu |
تَقِينَانِ taqīnāni |
يَقِينَانِ yaqīnāni |
نَقِينُ naqīnu |
تَقِينُونَ taqīnūna |
يَقِينُونَ yaqīnūna | |||
f | تَقِينِينَ taqīnīna |
taqīnu |
تَقِينَانِ taqīnāni |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أَقِينَ ʾaqīna |
taqīna |
yaqīna |
تَقِينَا taqīnā |
يَقِينَا yaqīnā |
نَقِينَ naqīna |
تَقِينُوا taqīnū |
يَقِينُوا yaqīnū | |||
f | تَقِينِي taqīnī |
taqīna |
تَقِينَا taqīnā |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أَقِنْ ʾaqin |
تَقِنْ taqin |
يَقِنْ yaqin |
تَقِينَا taqīnā |
يَقِينَا yaqīnā |
نَقِنْ naqin |
تَقِينُوا taqīnū |
يَقِينُوا yaqīnū | |||
f | تَقِينِي taqīnī |
تَقِنْ taqin |
تَقِينَا taqīnā |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | قِنْ qin |
قِينَا qīnā |
قِينُوا qīnū |
||||||||
f | قِينِي qīnī |
قِنَّ qinna | ||||||||||
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | قِنْتُ qintu |
قِنْتَ qinta |
qīna |
قِنْتُمَا qintumā |
قِينَا qīnā |
قِنَّا qinnā |
قِنْتُمْ qintum |
قِينُوا qīnū | |||
f | قِنْتِ qinti |
قِينَتْ qīnat |
قِينَتَا qīnatā |
قِنْتُنَّ qintunna |
قِنَّ qinna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع |
m | أُقَانُ ʾuqānu |
تُقَانُ tuqānu |
يُقَانُ yuqānu |
تُقَانَانِ tuqānāni |
يُقَانَانِ yuqānāni |
نُقَانُ nuqānu |
تُقَانُونَ tuqānūna |
يُقَانُونَ yuqānūna | |||
f | تُقَانِينَ tuqānīna |
تُقَانُ tuqānu |
تُقَانَانِ tuqānāni |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أُقَانَ ʾuqāna |
تُقَانَ tuqāna |
يُقَانَ yuqāna |
تُقَانَا tuqānā |
يُقَانَا yuqānā |
نُقَانَ nuqāna |
تُقَانُوا tuqānū |
يُقَانُوا yuqānū | |||
f | تُقَانِي tuqānī |
تُقَانَ tuqāna |
تُقَانَا tuqānā |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أُقَنْ ʾuqan |
تُقَنْ tuqan |
يُقَنْ yuqan |
تُقَانَا tuqānā |
يُقَانَا yuqānā |
نُقَنْ nuqan |
تُقَانُوا tuqānū |
يُقَانُوا yuqānū | |||
f | تُقَانِي tuqānī |
تُقَنْ tuqan |
تُقَانَا tuqānā |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna |
Etymology 2
Declension
Declension of noun قَان (qān)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَان qān |
الْقَان al-qān |
قَان qān |
Nominative | قَانٌ qānun |
الْقَانُ al-qānu |
قَانُ qānu |
Accusative | قَانًا qānan |
الْقَانَ al-qāna |
قَانَ qāna |
Genitive | قَانٍ qānin |
الْقَانِ al-qāni |
قَانِ qāni |
Declension of noun قَان (qān)
Singular | basic singular diptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | — | قَان qān |
— |
Nominative | — | قَانُ qānu |
— |
Accusative | — | قَانَ qāna |
— |
Genitive | — | قَانَ qāna |
— |
Etymology 3
Derived from the active participle of قَنَا (qanā, “to reach out to, to acquire”).
Declension
Declension of noun قانٍ (qānin)
Singular | singular triptote in ـٍ (-in) | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قانِي qānī |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Nominative | قانٍ qānin |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Accusative | قانِيًا qāniyan |
الْقانِيَ al-qāniya |
قانِيَ qāniya |
Genitive | قانٍ qānin |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Dual | Indefinite | Definite | Construct |
Informal | قانِيَيْن qāniyayn |
الْقانِيَيْن al-qāniyayn |
قانِيَيْ qāniyay |
Nominative | قانِيَانِ qāniyāni |
الْقانِيَانِ al-qāniyāni |
قانِيَا qāniyā |
Accusative | قانِيَيْنِ qāniyayni |
الْقانِيَيْنِ al-qāniyayni |
قانِيَيْ qāniyay |
Genitive | قانِيَيْنِ qāniyayni |
الْقانِيَيْنِ al-qāniyayni |
قانِيَيْ qāniyay |
Plural | broken plural triptote in ـَة (-a) | ||
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَانِيَة qāniya |
الْقَانِيَة al-qāniya |
قَانِيَة qāniyat |
Nominative | قَانِيَةٌ qāniyatun |
الْقَانِيَةُ al-qāniyatu |
قَانِيَةُ qāniyatu |
Accusative | قَانِيَةً qāniyatan |
الْقَانِيَةَ al-qāniyata |
قَانِيَةَ qāniyata |
Genitive | قَانِيَةٍ qāniyatin |
الْقَانِيَةِ al-qāniyati |
قَانِيَةِ qāniyati |
Ottoman Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *kiān (“blood”).
Uyghur
Etymology
From Proto-Turkic *kiān (“blood”).
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.