فقه

Arabic

Etymology

From the root ف ق ه‎ (f-q-h).

Verb

فَقِهَ • (faqiha) I, non-past يَفْقَهُ‎‎ (yafqahu)

(intransitive, stative) to understand, to comprehend
(intransitive, stative) to be knowledgeable, especially in matters of jurisprudence

Conjugation

Conjugation of

فَقِهَ

(form-I sound, verbal noun فِقْه)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					فِقْه fiqh
active participle اِسْم الْفَاعِل					فَاقِه‎ fāqih
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مَفْقُوه‎ mafqūh
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فَقِهْتُ‎ faqihtu	فَقِهْتَ‎ faqihta	فَقِهَ faqiha	فَقِهْتُمَا‎ faqihtumā	فَقِهَا‎ faqihā	فَقِهْنَا‎ faqihnā	فَقِهْتُمْ‎ faqihtum	فَقِهُوا‎ faqihū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	فَقِهْتُ‎ faqihtu	فَقِهْتِ‎ faqihti	فَقِهَتْ‎ faqihat	فَقِهْتُمَا‎ faqihtumā	فَقِهَتَا‎ faqihatā	فَقِهْنَا‎ faqihnā	فَقِهْتُنَّ‎ faqihtunna	فَقِهْنَ‎ faqihna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَفْقَهُ‎ ʾafqahu	تَفْقَهُ‎ tafqahu	يَفْقَهُ‎ yafqahu	تَفْقَهَانِ‎ tafqahāni	يَفْقَهَانِ‎ yafqahāni	نَفْقَهُ‎ nafqahu	تَفْقَهُونَ‎ tafqahūna	يَفْقَهُونَ‎ yafqahūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَفْقَهُ‎ ʾafqahu	تَفْقَهِينَ‎ tafqahīna	تَفْقَهُ‎ tafqahu	تَفْقَهَانِ‎ tafqahāni	تَفْقَهَانِ‎ tafqahāni	نَفْقَهُ‎ nafqahu	تَفْقَهْنَ‎ tafqahna	يَفْقَهْنَ‎ yafqahna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَفْقَهَ‎ ʾafqaha	تَفْقَهَ‎ tafqaha	يَفْقَهَ‎ yafqaha	تَفْقَهَا‎ tafqahā	يَفْقَهَا‎ yafqahā	نَفْقَهَ‎ nafqaha	تَفْقَهُوا‎ tafqahū	يَفْقَهُوا‎ yafqahū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَفْقَهَ‎ ʾafqaha	تَفْقَهِي‎ tafqahī	تَفْقَهَ‎ tafqaha	تَفْقَهَا‎ tafqahā	تَفْقَهَا‎ tafqahā	نَفْقَهَ‎ nafqaha	تَفْقَهْنَ‎ tafqahna	يَفْقَهْنَ‎ yafqahna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَفْقَهْ‎ ʾafqah	تَفْقَهْ‎ tafqah	يَفْقَهْ‎ yafqah	تَفْقَهَا‎ tafqahā	يَفْقَهَا‎ yafqahā	نَفْقَهْ‎ nafqah	تَفْقَهُوا‎ tafqahū	يَفْقَهُوا‎ yafqahū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَفْقَهْ‎ ʾafqah	تَفْقَهِي‎ tafqahī	تَفْقَهْ‎ tafqah	تَفْقَهَا‎ tafqahā	تَفْقَهَا‎ tafqahā	نَفْقَهْ‎ nafqah	تَفْقَهْنَ‎ tafqahna	يَفْقَهْنَ‎ yafqahna
imperative الْأَمْر	m		اِفْقَهْ‎ ifqah		اِفْقَهَا‎ ifqahā			اِفْقَهُوا‎ ifqahū
imperative الْأَمْر	f		اِفْقَهِي‎ ifqahī		اِفْقَهَا‎ ifqahā			اِفْقَهْنَ‎ ifqahna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فُقِهْتُ‎ fuqihtu	فُقِهْتَ‎ fuqihta	فُقِهَ fuqiha	فُقِهْتُمَا‎ fuqihtumā	فُقِهَا‎ fuqihā	فُقِهْنَا‎ fuqihnā	فُقِهْتُمْ‎ fuqihtum	فُقِهُوا‎ fuqihū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	فُقِهْتُ‎ fuqihtu	فُقِهْتِ‎ fuqihti	فُقِهَتْ‎ fuqihat	فُقِهْتُمَا‎ fuqihtumā	فُقِهَتَا‎ fuqihatā	فُقِهْنَا‎ fuqihnā	فُقِهْتُنَّ‎ fuqihtunna	فُقِهْنَ‎ fuqihna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُفْقَهُ‎ ʾufqahu	تُفْقَهُ‎ tufqahu	يُفْقَهُ‎ yufqahu	تُفْقَهَانِ‎ tufqahāni	يُفْقَهَانِ‎ yufqahāni	نُفْقَهُ‎ nufqahu	تُفْقَهُونَ‎ tufqahūna	يُفْقَهُونَ‎ yufqahūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُفْقَهُ‎ ʾufqahu	تُفْقَهِينَ‎ tufqahīna	تُفْقَهُ‎ tufqahu	تُفْقَهَانِ‎ tufqahāni	تُفْقَهَانِ‎ tufqahāni	نُفْقَهُ‎ nufqahu	تُفْقَهْنَ‎ tufqahna	يُفْقَهْنَ‎ yufqahna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُفْقَهَ‎ ʾufqaha	تُفْقَهَ‎ tufqaha	يُفْقَهَ‎ yufqaha	تُفْقَهَا‎ tufqahā	يُفْقَهَا‎ yufqahā	نُفْقَهَ‎ nufqaha	تُفْقَهُوا‎ tufqahū	يُفْقَهُوا‎ yufqahū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُفْقَهَ‎ ʾufqaha	تُفْقَهِي‎ tufqahī	تُفْقَهَ‎ tufqaha	تُفْقَهَا‎ tufqahā	تُفْقَهَا‎ tufqahā	نُفْقَهَ‎ nufqaha	تُفْقَهْنَ‎ tufqahna	يُفْقَهْنَ‎ yufqahna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُفْقَهْ‎ ʾufqah	تُفْقَهْ‎ tufqah	يُفْقَهْ‎ yufqah	تُفْقَهَا‎ tufqahā	يُفْقَهَا‎ yufqahā	نُفْقَهْ‎ nufqah	تُفْقَهُوا‎ tufqahū	يُفْقَهُوا‎ yufqahū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُفْقَهْ‎ ʾufqah	تُفْقَهِي‎ tufqahī	تُفْقَهْ‎ tufqah	تُفْقَهَا‎ tufqahā	تُفْقَهَا‎ tufqahā	نُفْقَهْ‎ nufqah	تُفْقَهْنَ‎ tufqahna	يُفْقَهْنَ‎ yufqahna

Verb

فَقَّهَ • (faqqaha) II, non-past يُفَقِّهُ‎‎ (yufaqqihu)

(transitive, causative) to instruct, to teach, especially in fiqh

Conjugation

Conjugation of

فَقَّهَ

(form-II sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَفْقِيه‎ tafqīh
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُفَقِّه‎ mufaqqih
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُفَقَّه‎ mufaqqah
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فَقَّهْتُ‎ faqqahtu	فَقَّهْتَ‎ faqqahta	فَقَّهَ faqqaha	فَقَّهْتُمَا‎ faqqahtumā	فَقَّهَا‎ faqqahā	فَقَّهْنَا‎ faqqahnā	فَقَّهْتُمْ‎ faqqahtum	فَقَّهُوا‎ faqqahū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	فَقَّهْتُ‎ faqqahtu	فَقَّهْتِ‎ faqqahti	فَقَّهَتْ‎ faqqahat	فَقَّهْتُمَا‎ faqqahtumā	فَقَّهَتَا‎ faqqahatā	فَقَّهْنَا‎ faqqahnā	فَقَّهْتُنَّ‎ faqqahtunna	فَقَّهْنَ‎ faqqahna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُفَقِّهُ‎ ʾufaqqihu	تُفَقِّهُ‎ tufaqqihu	يُفَقِّهُ‎ yufaqqihu	تُفَقِّهَانِ‎ tufaqqihāni	يُفَقِّهَانِ‎ yufaqqihāni	نُفَقِّهُ‎ nufaqqihu	تُفَقِّهُونَ‎ tufaqqihūna	يُفَقِّهُونَ‎ yufaqqihūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُفَقِّهُ‎ ʾufaqqihu	تُفَقِّهِينَ‎ tufaqqihīna	تُفَقِّهُ‎ tufaqqihu	تُفَقِّهَانِ‎ tufaqqihāni	تُفَقِّهَانِ‎ tufaqqihāni	نُفَقِّهُ‎ nufaqqihu	تُفَقِّهْنَ‎ tufaqqihna	يُفَقِّهْنَ‎ yufaqqihna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُفَقِّهَ‎ ʾufaqqiha	تُفَقِّهَ‎ tufaqqiha	يُفَقِّهَ‎ yufaqqiha	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	يُفَقِّهَا‎ yufaqqihā	نُفَقِّهَ‎ nufaqqiha	تُفَقِّهُوا‎ tufaqqihū	يُفَقِّهُوا‎ yufaqqihū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُفَقِّهَ‎ ʾufaqqiha	تُفَقِّهِي‎ tufaqqihī	تُفَقِّهَ‎ tufaqqiha	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	نُفَقِّهَ‎ nufaqqiha	تُفَقِّهْنَ‎ tufaqqihna	يُفَقِّهْنَ‎ yufaqqihna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُفَقِّهْ‎ ʾufaqqih	تُفَقِّهْ‎ tufaqqih	يُفَقِّهْ‎ yufaqqih	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	يُفَقِّهَا‎ yufaqqihā	نُفَقِّهْ‎ nufaqqih	تُفَقِّهُوا‎ tufaqqihū	يُفَقِّهُوا‎ yufaqqihū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُفَقِّهْ‎ ʾufaqqih	تُفَقِّهِي‎ tufaqqihī	تُفَقِّهْ‎ tufaqqih	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	تُفَقِّهَا‎ tufaqqihā	نُفَقِّهْ‎ nufaqqih	تُفَقِّهْنَ‎ tufaqqihna	يُفَقِّهْنَ‎ yufaqqihna
imperative الْأَمْر	m		فَقِّهْ faqqih		فَقِّهَا‎ faqqihā			فَقِّهُوا‎ faqqihū
imperative الْأَمْر	f		فَقِّهِي‎ faqqihī		فَقِّهَا‎ faqqihā			فَقِّهْنَ‎ faqqihna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فُقِّهْتُ‎ fuqqihtu	فُقِّهْتَ‎ fuqqihta	فُقِّهَ fuqqiha	فُقِّهْتُمَا‎ fuqqihtumā	فُقِّهَا‎ fuqqihā	فُقِّهْنَا‎ fuqqihnā	فُقِّهْتُمْ‎ fuqqihtum	فُقِّهُوا‎ fuqqihū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	فُقِّهْتُ‎ fuqqihtu	فُقِّهْتِ‎ fuqqihti	فُقِّهَتْ‎ fuqqihat	فُقِّهْتُمَا‎ fuqqihtumā	فُقِّهَتَا‎ fuqqihatā	فُقِّهْنَا‎ fuqqihnā	فُقِّهْتُنَّ‎ fuqqihtunna	فُقِّهْنَ‎ fuqqihna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُفَقَّهُ‎ ʾufaqqahu	تُفَقَّهُ‎ tufaqqahu	يُفَقَّهُ‎ yufaqqahu	تُفَقَّهَانِ‎ tufaqqahāni	يُفَقَّهَانِ‎ yufaqqahāni	نُفَقَّهُ‎ nufaqqahu	تُفَقَّهُونَ‎ tufaqqahūna	يُفَقَّهُونَ‎ yufaqqahūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُفَقَّهُ‎ ʾufaqqahu	تُفَقَّهِينَ‎ tufaqqahīna	تُفَقَّهُ‎ tufaqqahu	تُفَقَّهَانِ‎ tufaqqahāni	تُفَقَّهَانِ‎ tufaqqahāni	نُفَقَّهُ‎ nufaqqahu	تُفَقَّهْنَ‎ tufaqqahna	يُفَقَّهْنَ‎ yufaqqahna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُفَقَّهَ‎ ʾufaqqaha	تُفَقَّهَ‎ tufaqqaha	يُفَقَّهَ‎ yufaqqaha	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	يُفَقَّهَا‎ yufaqqahā	نُفَقَّهَ‎ nufaqqaha	تُفَقَّهُوا‎ tufaqqahū	يُفَقَّهُوا‎ yufaqqahū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُفَقَّهَ‎ ʾufaqqaha	تُفَقَّهِي‎ tufaqqahī	تُفَقَّهَ‎ tufaqqaha	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	نُفَقَّهَ‎ nufaqqaha	تُفَقَّهْنَ‎ tufaqqahna	يُفَقَّهْنَ‎ yufaqqahna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُفَقَّهْ‎ ʾufaqqah	تُفَقَّهْ‎ tufaqqah	يُفَقَّهْ‎ yufaqqah	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	يُفَقَّهَا‎ yufaqqahā	نُفَقَّهْ‎ nufaqqah	تُفَقَّهُوا‎ tufaqqahū	يُفَقَّهُوا‎ yufaqqahū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُفَقَّهْ‎ ʾufaqqah	تُفَقَّهِي‎ tufaqqahī	تُفَقَّهْ‎ tufaqqah	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	تُفَقَّهَا‎ tufaqqahā	نُفَقَّهْ‎ nufaqqah	تُفَقَّهْنَ‎ tufaqqahna	يُفَقَّهْنَ‎ yufaqqahna

Noun

فِقْه • (fiqh) m

(Islam) fiqh, jurisprudence
understanding, insight
verbal noun of فَقِهَ (faqiha) (form I)

Declension

Declension of noun فِقْه (fiqh)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	فِقْه fiqh	الْفِقْه‎ al-fiqh	فِقْه fiqh
Nominative	فِقْهٌ fiqhun	الْفِقْهُ‎ al-fiqhu	فِقْهُ fiqhu
Accusative	فِقْهًا‎ fiqhan	الْفِقْهَ‎ al-fiqha	فِقْهَ fiqha
Genitive	فِقْهٍ fiqhin	الْفِقْهِ‎ al-fiqhi	فِقْهِ fiqhi

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.