ոռնամ
Old Armenian
Etymology
From *որունամ (*orunam), from *որուն- (*orun-), from *րուն- (*run-), from *րու- (*ru-), from Proto-Indo-European *rū- (“to roar, cry hoarsely”). Cognates include Sanskrit रौति (rauti, “to cry loud”), Ancient Greek ὠρύομαι (ōrúomai, “to howl, roar”), Latin rūmor, rāvus (“hoarse, husky”), Gothic 𐍂𐌿𐌽𐌰 (rūna), German raunen (“to whisper”), Russian реветь (revetʹ), etc.
Conjugation
active
| infinitive | ոռնալ (oṙnal) | participle | ոռնացեալ (oṙnacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ոռնաց- (oṙnacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնամ (oṙnam) | ոռնաս (oṙnas) | ոռնայ (oṙnay) | ոռնամք (oṙnamkʿ) | ոռնայք (oṙnaykʿ) | ոռնան (oṙnan) | |
| imperfect | ոռնայի (oṙnayi) | ոռնայիր (oṙnayir) | ոռնայր (oṙnayr) | ոռնայաք (oṙnayakʿ) | ոռնայիք (oṙnayikʿ) | ոռնային (oṙnayin) | |
| aorist | ոռնացի (oṙnacʿi) | ոռնացեր (oṙnacʿer) | ոռնաց (oṙnacʿ) | ոռնացաք (oṙnacʿakʿ) | ոռնացէք, ոռնացիք (oṙnacʿēkʿ, oṙnacʿikʿ) | ոռնացին (oṙnacʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնայցեմ (oṙnaycʿem) | ոռնայցես (oṙnaycʿes) | ոռնայցէ (oṙnaycʿē) | ոռնայցեմք (oṙnaycʿemkʿ) | ոռնայցէք (oṙnaycʿēkʿ) | ոռնայցեն (oṙnaycʿen) | |
| aorist | ոռնացից (oṙnacʿicʿ) | ոռնասցես (oṙnascʿes) | ոռնասցէ (oṙnascʿē) | ոռնասցուք (oṙnascʿukʿ) | ոռնասջիք (oṙnasǰikʿ) | ոռնասցեն (oṙnascʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ոռնա՛ (oṙná) | — | — | ոռնացէ՛ք (oṙnacʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | ոռնասջի՛ր (oṙnasǰír) | — | — | ոռնասջի՛ք (oṙnasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ոռնար (mí oṙnar) | — | — | մի՛ ոռնայք (mí oṙnaykʿ) | — | |
mediopassive
| infinitive | ոռնալ (oṙnal) | participle | ոռնացեալ (oṙnacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ոռնաց- (oṙnacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնամ (oṙnam) | ոռնաս (oṙnas) | ոռնայ (oṙnay) | ոռնամք (oṙnamkʿ) | ոռնայք (oṙnaykʿ) | ոռնան (oṙnan) | |
| imperfect | ոռնայի (oṙnayi) | ոռնայիր (oṙnayir) | ոռնայր (oṙnayr) | ոռնայաք (oṙnayakʿ) | ոռնայիք (oṙnayikʿ) | ոռնային (oṙnayin) | |
| aorist | ոռնացայ (oṙnacʿay) | ոռնացար (oṙnacʿar) | ոռնացաւ (oṙnacʿaw) | ոռնացաք (oṙnacʿakʿ) | ոռնացայք (oṙnacʿaykʿ) | ոռնացան (oṙnacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնայցիմ (oṙnaycʿim) | ոռնայցիս (oṙnaycʿis) | ոռնայցի (oṙnaycʿi) | ոռնայցիմք (oṙnaycʿimkʿ) | ոռնայցիք (oṙnaycʿikʿ) | ոռնայցին (oṙnaycʿin) | |
| aorist | ոռնացայց (oṙnacʿaycʿ) | ոռնասցիս (oṙnascʿis) | ոռնասցի (oṙnascʿi) | ոռնասցուք (oṙnascʿukʿ) | ոռնասջիք (oṙnasǰikʿ) | ոռնասցին (oṙnascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ոռնացի՛ր (oṙnacʿír) | — | — | ոռնացարո՛ւք (oṙnacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | ոռնասջի՛ր (oṙnasǰír) | — | — | ոռնասջի՛ք (oṙnasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ոռնար (mí oṙnar) | — | — | մի՛ ոռնայք (mí oṙnaykʿ) | — | |
Descendants
- Armenian: ոռնալ (oṙnal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “ոռնամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “ոռնալ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.