միանամ
Old Armenian
Verb
միանամ • (mianam)
- (intransitive) to be united
Conjugation
mediopassive
| infinitive | միանալ (mianal) | participle | միացեալ (miacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | միացուցանեմ (miacʿucʿanem) | aorist stem | միաց- (miacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | միանամ (mianam) | միանաս (mianas) | միանայ (mianay) | միանամք (mianamkʿ) | միանայք (mianaykʿ) | միանան (mianan) | |
| imperfect | միանայի (mianayi) | միանայիր (mianayir) | միանայր (mianayr) | միանայաք (mianayakʿ) | միանայիք (mianayikʿ) | միանային (mianayin) | |
| aorist | միացայ (miacʿay) | միացար (miacʿar) | միացաւ (miacʿaw) | միացաք (miacʿakʿ) | միացայք (miacʿaykʿ) | միացան (miacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | միանայցիմ (mianaycʿim) | միանայցիս (mianaycʿis) | միանայցի (mianaycʿi) | միանայցիմք (mianaycʿimkʿ) | միանայցիք (mianaycʿikʿ) | միանայցին (mianaycʿin) | |
| aorist | միացայց (miacʿaycʿ) | միասցիս (miascʿis) | միասցի (miascʿi) | միասցուք (miascʿukʿ) | միասջիք (miasǰikʿ) | միասցին (miascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | միացի՛ր (miacʿír) | — | — | միացարո՛ւք (miacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | միասջի՛ր (miasǰír) | — | — | միասջի՛ք (miasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ միանար (mí mianar) | — | — | մի՛ միանայք (mí mianaykʿ) | — | |
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “միանամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.