մէն

Old Armenian

Etymology

From *մեյն- (*meyn-), from միայն (miayn).

Adjective

մէն (mēn)

  1. one, only, sole
    մէն միmēn mieach, every one, each one
  2. alone

Declension

Adverb

մէն (mēn)

  1. only, solely

Usage notes

The word has the following combining forms: մեն- (men-) and its misspelling մէն- (mēn-).

Derived terms

  • մենազինեալ (menazineal)
  • մենածին (menacin)
  • մենակ (menak)
  • մենական (menakan)
  • մենակեաց (menakeacʿ)
  • մենակեցութիւն (menakecʿutʿiwn)
  • մենակռիւ (menakṙiw)
  • մենաճիւ (menačiw)
  • մենամարտ (menamart)
  • մենամարտիկ (menamartik)
  • մենամարտիմ (menamartim)
  • մենամարտութիւն (menamartutʿiwn)
  • մենանամ (menanam)
  • մենանձն (menanjn)
  • մենանոց (menanocʿ)
  • մենաստան (menastan)
  • մենատեսակ (menatesak)
  • մենարան (menaran)
  • մենաւոր (menawor)
  • մենաւորանոց (menaworanocʿ)
  • մենիշխանութիւն (menišxanutʿiwn)
  • մենութիւն (menutʿiwn)
  • մէնամարտ (mēnamart)
  • մէնաւոր (mēnawor)
  • մէնութիւն (mēnutʿiwn)

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), մէն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), մէն”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), մի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.