հագանիմ
Old Armenian
Verb
հագանիմ • (haganim) (aorist indicative հագայ)
- (post-classical) Alternative form of ագանիմ (aganim)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | հագանել, հագանիլ* (haganel, haganil*) | participle | հագեալ (hageal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | հագուցանեմ (hagucʿanem) | aorist stem | հագ- (hag-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հագանիմ (haganim) | հագանիս (haganis) | հագանի (hagani) | հագանիմք (haganimkʿ) | հագանիք (haganikʿ) | հագանին (haganin) | |
| imperfect | հագանէի (haganēi) | հագանէիր (haganēir) | հագանէր, հագանիւր (haganēr, haganiwr) | հագանէաք (haganēakʿ) | հագանէիք (haganēikʿ) | հագանէին (haganēin) | |
| aorist | հագայ (hagay) | հագար (hagar) | հագաւ (hagaw) | հագաք (hagakʿ) | հագայք (hagaykʿ) | հագան (hagan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հագանիցիմ (haganicʿim) | հագանիցիս (haganicʿis) | հագանիցի (haganicʿi) | հագանիցիմք (haganicʿimkʿ) | հագանիցիք (haganicʿikʿ) | հագանիցին (haganicʿin) | |
| aorist | հագայց (hagaycʿ) | հագցիս (hagcʿis) | հագցի (hagcʿi) | հագցուք (hagcʿukʿ) | հագջիք (hagǰikʿ) | հագցին (hagcʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | հագի՛ր (hagír) | — | — | հագարո՛ւք (hagarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | հագջի՛ր (hagǰír) | — | — | հագջի՛ք (hagǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ հագանիր (mí haganir) | — | — | մի՛ հագանիք (mí haganikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.