минува
Macedonian
Etymology
From Proto-Slavic *minovati.
Conjugation
Conjugation of минува (imperfective, present in -а)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | минувал | — | adjectival partc. | минуван |
| feminine | минувала | — | adverbial partc. | минувајќи |
| neuter | минувало | — | verbal noun | минување |
| plural | минувале | — | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | минувам | минував | — | — |
| 2nd singular | минуваш | минуваше | — | минувај |
| 3rd singular | минува | минуваше | — | — |
| 1st plural | минуваме | минувавме | — | — |
| 2nd plural | минувате | минувавте | — | минувајте |
| 3rd plural | минуваат | минуваа | — | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум минувал | present of сум + imperfect л-participle | ||
| pluperfect | бев минувал | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
| future | ќе минувам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе минував | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум минувал | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би минувал | би + imperfect л-participle | ||
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.