бранить

Russian

Etymology

брань (branʹ) + -и́ть (-ítʹ)

Pronunciation

  • IPA(key): [brɐˈnʲitʲ]

Verb

брани́ть (branítʹ) impf

  1. to scold
  2. to abuse, to curse
  3. (colloquial) to call names

Conjugation

Derived terms

imperfective

  • бра́нивать (bránivatʹ) (iterative)
  • брани́ться (branítʹsja)
  • возбраня́ть (vozbranjátʹ)
  • возбраня́ться (vozbranjátʹsja)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • побра́нивать (pobránivatʹ)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • (no equivalent)

perfective

  • (no equivalent)
  • (no equivalent)
  • возбрани́ть (vozbranítʹ)
  • (no equivalent)
  • вы́бранить (výbranitʹ)
  • вы́браниться (výbranitʹsja)
  • забрани́ть (zabranítʹ)
  • забрани́ться (zabranítʹsja)
  • избрани́ть (izbranítʹ)
  • отбрани́ть (otbranítʹ)
  • отбрани́ться (otbranítʹsja)
  • перебрани́ть (perebranítʹ)
  • перебрани́ться (perebranítʹsja)
  • (no equivalent)
  • побрани́ть (pobranítʹ)
  • побрани́ться (pobranítʹsja)
  • разбрани́ть (razbranítʹ)
  • разбрани́ться (razbranítʹsja)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.