όρος

See also: ορός, ὄρος, and ὅρος

Greek

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈo̞ro̞s]
  • Hyphenation: ό‧ρος

Etymology 1

From Ancient Greek ὅρος (hóros).

Noun

όρος • (óros) m (plural όροι)

  1. term (word, phrase; limitation, restriction)
  2. definition, stipulation
  3. clause
  4. (law) article
Declension
declension of όρος
singular plural
nominative όρος • όροι •
genitive όρου • όρων •
accusative όρο • όρους •
vocative όρε • όροι •
  • όριο n (ório, “limit, boundary”)
  • ορίζω (orízo, “define, designate”)
  • αφορίζω (aforízo, “excommunicate”)
  • καθορίζω (kathorízo, “designate”)
  • περιορίζω (periorízo, “limit, localise”)
  • ορισμός m (orismós, “definition”)
  • αφορισμός m (aforismós, “aphorism”)
  • καθορισμός m (kathorismós, “determination, setting”)
  • περιορισμός m (periorismós, “restriction, limitation”)
  • σύνορο n (sýnoro, “frontier, border, boundary”)
  • συνορεύω (synorévo, “to border, to abut”)
  • εξορία f (exoría, “banishment”)
  • υπερορία f (yperoría, “exile”)

Etymology 2

From Ancient Greek ὄρος (óros).

Noun

όρος • (óros) n (plural όρη)

  1. mount, mountain
    Το όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων.
    To óros Éverest eínai to psilótero vounó tis oroseirás ton Imalaḯon.
    Mount Everest is the highest mountain in the Himalayan massif.
Usage notes
  • Όρος is more typically used in the name of a mountain than as a general term, when its synonym βουνό might be used.
Declension
declension of όρος
singular plural
nominative όρος • όρη •
genitive όρους • ορέων •
accusative όρος • όρη •
vocative όρος • όρη •
Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.