φρονέω

Ancient Greek
FWOTD – 4 October 2013

Etymology

From o-grade of the root of φρήν (phrḗn, “mind”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation
 

Verb

φρονέω • (phronéō)

  1. to think, to have understanding, to be wise, prudent
  2. to be minded in a certain way, to mean, intend, purpose
    1. (with a neuter adjective)
      1. to have certain thoughts towards someone
      2. (preceded by μέγα (méga)) to be high-minded, to have high thoughts, to be sprited and bold
        1. (in Attic, in a bad sense) to be heady, presumptuous, conceited, proud
      3. to agree, to side with
  3. to have a thing in one's mind, mind, take heed
  4. to be in possession of one's senses, to be sensible, to be alive

Inflection
   Present: φρονέω, φρονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φρονέω φρονέεις φρονέει φρονέετον φρονέετον φρονέομεν φρονέετε φρονέουσῐ(ν)
subjunctive φρονέω φρονέῃς φρονέῃ φρονέητον φρονέητον φρονέωμεν φρονέητε φρονέωσῐ(ν)
optative φρονέοιμῐ φρονέοις φρονέοι φρονέοιτον φρονεοίτην φρονέοιμεν φρονέοιτε φρονέοιεν
imperative   φρόνεε φρονεέτω φρονέετον φρονεέτων   φρονέετε φρονεόντων
middle/
passive		 indicative φρονέομαι φρονέῃ,
φρονέει		 φρονέεται φρονέεσθον φρονέεσθον φρονεόμεθᾰ φρονέεσθε φρονέονται
subjunctive φρονέωμαι φρονέῃ φρονέηται φρονέησθον φρονέησθον φρονεώμεθᾰ φρονέησθε φρονέωνται
optative φρονεοίμην φρονέοιο φρονέοιτο φρονέοισθον φρονεοίσθην φρονεοίμεθᾰ φρονέοισθε φρονέοιντο
imperative   φρονέου φρονεέσθω φρονέεσθον φρονεέσθων   φρονέεσθε φρονεέσθων
active middle/passive
infinitive φρονέειν φρονέεσθαι
participle m φρονέων φρονεόμενος
f φρονέουσᾰ φρονεομένη
n φρονέον φρονεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φρονῶ, φρονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φρονῶ φρονεῖς φρονεῖ φρονεῖτον φρονεῖτον φρονοῦμεν φρονεῖτε φρονοῦσῐ(ν)
subjunctive φρονῶ φρονῇς φρονῇ φρονῆτον φρονῆτον φρονῶμεν φρονῆτε φρονῶσῐ(ν)
optative φρονοίην,
φρονοῖμῐ		 φρονοίης,
φρονοῖς		 φρονοίη,
φρονοῖ		 φρονοῖτον,
φρονοίητον		 φρονοίτην,
φρονοιήτην		 φρονοῖμεν,
φρονοίημεν		 φρονοῖτε,
φρονοίητε		 φρονοῖεν,
φρονοίησᾰν
imperative   φρόνει φρονείτω φρονεῖτον φρονείτων   φρονεῖτε φρονούντων
middle/
passive		 indicative φρονοῦμαι φρονεῖ,
φρονῇ		 φρονεῖται φρονεῖσθον φρονεῖσθον φρονούμεθᾰ φρονεῖσθε φρονοῦνται
subjunctive φρονῶμαι φρονῇ φρονῆται φρονῆσθον φρονῆσθον φρονώμεθᾰ φρονῆσθε φρονῶνται
optative φρονοίμην φρονοῖο φρονοῖτο φρονοῖσθον φρονοίσθην φρονοίμεθᾰ φρονοῖσθε φρονοῖντο
imperative   φρονοῦ φρονείσθω φρονεῖσθον φρονείσθων   φρονεῖσθε φρονείσθων
active middle/passive
infinitive φρονεῖν φρονεῖσθαι
participle m φρονῶν φρονούμενος
f φρονοῦσᾰ φρονουμένη
n φρονοῦν φρονούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφρόνεον, ἐφρονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφρόνεον ἐφρόνεες ἐφρόνεε(ν) ἐφρονέετον ἐφρονεέτην ἐφρονέομεν ἐφρονέετε ἐφρόνεον
middle/
passive		 indicative ἐφρονεόμην ἐφρονέου ἐφρονέετο ἐφρονέεσθον ἐφρονεέσθην ἐφρονεόμεθᾰ ἐφρονέεσθε ἐφρονέοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφρόνουν, ἐφρονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφρόνουν ἐφρόνεις ἐφρόνει ἐφρονεῖτον ἐφρονείτην ἐφρονοῦμεν ἐφρονεῖτε ἐφρόνουν
middle/
passive		 indicative ἐφρονούμην ἐφρονοῦ ἐφρονεῖτο ἐφρονεῖσθον ἐφρονείσθην ἐφρονούμεθᾰ ἐφρονεῖσθε ἐφρονοῦντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φρονήσω, φρονήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φρονήσω φρονήσεις φρονήσει φρονήσετον φρονήσετον φρονήσομεν φρονήσετε φρονήσουσῐ(ν)
optative φρονήσοιμῐ φρονήσοις φρονήσοι φρονήσοιτον φρονησοίτην φρονήσοιμεν φρονήσοιτε φρονήσοιεν
middle indicative φρονήσομαι φρονήσῃ,
φρονήσει		 φρονήσεται φρονήσεσθον φρονήσεσθον φρονησόμεθᾰ φρονήσεσθε φρονήσονται
optative φρονησοίμην φρονήσοιο φρονήσοιτο φρονήσοισθον φρονησοίσθην φρονησοίμεθᾰ φρονήσοισθε φρονήσοιντο
active middle
infinitive φρονήσειν φρονήσεσθαι
participle m φρονήσων φρονησόμενος
f φρονήσουσᾰ φρονησομένη
n φρονῆσον φρονησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφρόνησᾰ, ἐφρονησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφρόνησᾰ ἐφρόνησᾰς ἐφρόνησε(ν) ἐφρονήσᾰτον ἐφρονησᾰ́την ἐφρονήσᾰμεν ἐφρονήσᾰτε ἐφρόνησᾰν
subjunctive φρονήσω φρονήσῃς φρονήσῃ φρονήσητον φρονήσητον φρονήσωμεν φρονήσητε φρονήσωσῐ(ν)
optative φρονήσαιμῐ φρονήσειᾰς,
φρονήσαις		 φρονήσειε(ν),
φρονήσαι		 φρονήσαιτον φρονησαίτην φρονήσαιμεν φρονήσαιτε φρονήσειᾰν,
φρονήσαιεν
imperative   φρόνησον φρονησᾰ́τω φρονήσᾰτον φρονησᾰ́των   φρονήσᾰτε φρονησᾰ́ντων
middle indicative ἐφρονησᾰ́μην ἐφρονήσω ἐφρονήσᾰτο ἐφρονήσᾰσθον ἐφρονησᾰ́σθην ἐφρονησᾰ́μεθᾰ ἐφρονήσᾰσθε ἐφρονήσᾰντο
subjunctive φρονήσωμαι φρονήσῃ φρονήσηται φρονήσησθον φρονήσησθον φρονησώμεθᾰ φρονήσησθε φρονήσωνται
optative φρονησαίμην φρονήσαιο φρονήσαιτο φρονήσαισθον φρονησαίσθην φρονησαίμεθᾰ φρονήσαισθε φρονήσαιντο
imperative   φρόνησαι φρονησᾰ́σθω φρονήσᾰσθον φρονησᾰ́σθων   φρονήσᾰσθε φρονησᾰ́σθων
active middle
infinitive φρονῆσαι φρονήσᾰσθαι
participle m φρονήσᾱς φρονησᾰ́μενος
f φρονήσᾱσᾰ φρονησᾰμένη
n φρονῆσᾰν φρονησᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφρόνηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεφρόνηκᾰ πεφρόνηκᾰς πεφρόνηκε(ν) πεφρονήκᾰτον πεφρονήκᾰτον πεφρονήκᾰμεν πεφρονήκᾰτε πεφρονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεφρονήκω πεφρονήκῃς πεφρονήκῃ πεφρονήκητον πεφρονήκητον πεφρονήκωμεν πεφρονήκητε πεφρονήκωσῐ(ν)
optative πεφρονήκοιμῐ,
πεφρονηκοίην		 πεφρονήκοις,
πεφρονηκοίης		 πεφρονήκοι,
πεφρονηκοίη		 πεφρονήκοιτον πεφρονηκοίτην πεφρονήκοιμεν πεφρονήκοιτε πεφρονήκοιεν
imperative   πεφρόνηκε πεφρονηκέτω πεφρονήκετον πεφρονηκέτων   πεφρονήκετε πεφρονηκόντων
active
infinitive πεφρονηκέναι
participle m πεφρονηκώς
f πεφρονηκυῖᾰ
n πεφρονηκός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.